اثربخشى رویکرد طرح واره درمانى به شیوه ى گروهى بر تعدیل طرح واره هاى ناسازگار اولیه در زنان افسرده سال 1388
محورهای موضوعی : فصلنامه زن و جامعهنازنین هنرپروران 1 , قاسم نظیرى 2 , مهرانگیز محمدنژاد 3
1 - دکترای مشاوره، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد استهبان
2 - دکترای روان شناسی بالینی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم تحقیقات فارس
3 - کارشناس ارشد مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت
کلید واژه: افسردگی, طرح واره ی درمانی, طرح واره های ناسازگار اولیه,
چکیده مقاله :
این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی رویکرد طرح واره ی درمانی به شیوه ی گروهی بر تعدیل طرح واره های ناسازگار اولیه در زنان افسرده انجام شد. افسردگی رکورد دار بیماری ها در زنان ایرانی است و از آن جا که زنان در محیط خانواده نقشی کلیدی در انسجام خانواده و تربیت فرزندان دارند، درمان این اختلال امری ضروری بشمار می آید. این پژوهش یک پژوهش نیمه تجربی است که در آن از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه ی آماری، تمامی زنان افسرده ی شهرستان مرودشت بودند که از آن میان20 نفر از زنان افسرده با استفاده از روش تصادفی انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش یافتند. متغیر مستقل، طرح واره ی درمانی بود که طی 10 جلسه ی120 دقیقه ای به صورت گروهی روی گروه آزمایش اجرا شد. بمنظور گردآوری داده ها از پرسشنامه های افسردگی بک(II) و طرح واره ی یانگ(فرم کوتاه)، استفاده شد. تحلیل نتایج با استفاده از آزمون t افتراقی نشان داد که: اجرای طرح واره ی درمانی به شیوه ی گروهی در کاهش افسردگی زنان به گونه ای معنا دار موثر بوده است
The aim of this study was to determine the effectiveness of group schema therapy with regard to moderating early maladaptive schemas among depressed women. All depressed women in Marvdasht were the population studied through an applied pre-test and post-test design. 20 depressed women were selected using random sampling and were further assigned to control and experimental groups randomly. Schema therapy, the independent variable, was performed on experimental group in the course of 10 sessions, each session taking 120 minutes. To collect data, Beck depression questionnaire and Young schema questionnaire (short form) were employed. Results of t-test showed significant differences between the control and experimental groups pointing to the effectiveness of the group therapy approach. Moreover, the effect of group schema-based approach on reducing the early maladaptive schemas was verified in all cases. In other words, group schema therapy was significantly effective in reducing maladaptive schemas in some dimensions as disconnection, rejection, other-directedness, and over-vigilance