بررسی عوامل اجتماعی- خانوادگی مؤثر بر فرار دختران از منزل در شهر یزد
محورهای موضوعی : فصلنامه زن و جامعهابراهیم مسعودنیا 1 , مرضیه فلاح 2
1 - دانشیار جامعه شناسی پزشکی، عضو هیات علمی دانشگاه گیلان، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، گروه علوم اجتماعی
2 - کارشناس ارشد جامعه شناسی، دانشگاه یزد
کلید واژه: حمایت اجتماعی, فرار دختران از منزل, عوامل اجتماعی- خانوادگی, یزد,
چکیده مقاله :
فرار از منزل، از جمله رفتارهای ناسازگارانه‌ای است که از کودکان و نوجوانان سر می‌زند و با توجه به پیامدهای سوء آن، یکی از آسیب‌های خانوادگی و اجتماعی جامعه شناخته میشود. آسیبی که می‌تواند بهداشت روانی فرد و جامعه را تحت تاثیر قرار دهد. پژوهش حاضر با هدف مقایسهی دختران فراری و دختران عادی از نظر متغیرهای اجتماعی ـ خانوادگی انجام شد. مطالعهی حاضر با روش مورد- شاهدی انجام شد. بدین منظور 30 نفر از دختران فراری در مرکز خدمات اورژانس اجتماعی یزد، که تمام شماری شدند و 30 نفر از دختران عادی که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند، مورد مقایسه قرار گرفتند. با توجه به یافتههای این پژوهش، پیشنهاد میشود خانواده‌ها به آسیبپذیری دختران نوجوان توجه داشته باشند و جامعه نیز آگاهی خود را نسبت به نیازهای روحی و عاطفی دختران بالا ببرد.
Leaving the home is one of the misbehaviors which is seen among children and teenagers and having very bad consequences. It is assumed as a social-domestic problem. This problem may effect on the mental health of individuals and the society. This study aimed at comparing runaway girls with normal ones in terms of socio-domestic variables.This study was an experimental study including both experiment and control groups. 30 runaway girls in the Social Emergency Services Organization of Yazd and 30 normal girls were selected randomly in order to be compared. The instrument of this study includes: Girls’ Harassment Questionnaire and Perceived Social Support Scale (PSSS).There was a significant difference between runaway and normal girls, concerning physical harassment, ignorance, struggle and quarrel, mental harassment, Perceived Social Support (P<0.01). The multiple logistic regression analysis revealed that predictive variables explained for 68.1 to 90.8 percent of the variance as a criteria for running away or being normal.Based on the findings, the author suggests that families pay more attention to teenager girls. Besides, the society should be aware of the mental and emotional demands of girls.