بررسی تأثیر آموزش آمادگی برای ازدواج بر انتظارات زناشویی و مؤلفههای آن در دختران عقد کرده شهر اصفهان
محورهای موضوعی : زن و جامعهاعظم رفیعی 1 , عذرا اعتمادی 2 * , فاطمه بهرامی 3 , رضوان السادات جزایری 4
1 - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان. اصفهان، ایران
2 - دانشیار گروه مشاوره خانواده، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان. اصفهان. ایران
3 - استاد تمام گروه مشاوره خانواده، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی. دانشگاه اصفهان. اصفهان، ایران
4 - استادیار گروه مشاوره خانواده، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی. دانشگاه اصفهان. اصفهان، ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
هدف از اجرای این پژوهش بررسی تأثیر آموزش آمادگی برای ازدواج بر انتظارات زناشویی و مؤلفههای آن در دختران عقد کرده شهر اصفهان بود. روش این تحقیق نیمه تجربی بوده و از طرح پیش آزمون– پس آزمون با گروه گواه استفاده شده است. جامعه آماری کلیه دختران مراجعه کننده به یکی از فرهنگسراهای شهر اصفهان و نمونه 60 نفر از دختران عقد کرده بودند که از بین داوطلبان ثبت نام کننده در این طرح انتخاب (این افراد نمرات بالاتری نسبت به سایر افراد در پرسشنامه انتظارات زناشویی کسب کردند) و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار اندازه گیری مورد استفاده در پژوهش، پرسشنامه انتظارات زناشویی بود. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که آموزش آمادگی برای ازدواج بر انتظارات زناشویی دختران و مؤلفههای آن شامل: انتظار از همسر به عنوان دوست و حامی، انتظار از زندگی زناشویی و انتظار از یک رابطه ایده آل، در مرحله پس آزمون به صورت معناداری اثر گذار بود (p<0/005). بنابراین میتوان گفت آموزش آمادگی برای ازدواج در جهت بهبود انتظارات زناشویی و ابعاد آن مؤثر است.
The purpose of this study was to examine the effect of preparation education for marriage on marital expectations and their elements among under contract girls in Isfahan city. Quasi experimental and pre – test and post – test design with control group was used for the research method. Statistical population included all the Aghd girls who referred to one of the cultural centers of the Isfahan city and a sample of 60 Aghd girls were selected among the volunteers who enrolled in the project(they achieved higher scores in the marital expectation questionnairethan other people) they were divided randomly into control and experimental groups. Measuring instrument used in the study was Omidvar’s attitudes marital questionnaire (2008). The result of this study showed that preparation education for marriage on the marital expectations of girls are dimensions including: expectation of spouse as a friend or a supporter, expectation of marital life and expectation of ideal relationship at post – test step was significantly effective.(p<0.005). So it can be said that marriage preparation education is effective in improving marital expectations and dimensions.