بررسی و برازش مدل اثرگذاری مسئولیت‌پذیری اجتماعی بانوان بر تحقق شاخص‌های توسعه پایدار در سازمان‌های ورزشی

محورهای موضوعی : زن و جامعه

امیر ایزدخواه ¹ , سید مصصطفی طیبی ثانی ² , بهرام قدیمی ³ , مهرداد نوابخش ⁴

1 - دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران.
2 - استادیار گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران.
3 - استادیار گروه جامعه‌شناسی ورزشی، دانشکده علوم انسانی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
4 - استاد گروه جامعه‌شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

تاریخ دریافت : 1400/07/12 تاریخ پذیرش : 1401/11/01 تاریخ انتشار : 1401/11/01

کلید واژه: توسعه پایدار, مسئولیت‌پذیری اجتماعی, بانوان, مجموعه‌های ورزشی,

چکیده مقاله :

مسئولیت‌پذیری اغلب به نوعی ارتباط بین افراد و محیط کار آنها مربوط می‌شود. هدف از مطالعه حاضر ارائه مدل اثرگذاری مسئولیت‌پذیری اجتماعی بانوان بر توسعه پایدار در سازمان‌های ورزشی است. فرضیه اصلی تحقیق وجود رابطه معنی‌دار میان مسئولیت‌پذیری اجتماعی بانوان و تحقق اهداف توسعه پایدار در سازمان می‌باشد. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات توصیفی- پیمایشی است. که به لحاظ اجرایی کاربردی و از لحاظ زمان حال‌نگر است. 240 نفر از بانوان پرسنل در مجموعه‌های ورزشی به سؤالات پرسشنامه‌های استاندارد مسئولیت‌پذیری اجتماعی کارول (1991) و توسعه پایدار رضایی (1396) که دارای پایایی مناسب (آلفای کرونباخ 81/0) بود، به صورت داوطلبانه پاسخ دادند. برای بررسی روابط بین متغیرها از روش مدل‌سازی معادلات ساختاری (AMOS) بهره‌گیری شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که بار عاملی "تعهد اجتماعی" (78/0) بالاتر از بقیه ابعاد بود و پس از آن ابعاد "تعهد اخلاقی" با 64/0، "تعهد اقتصادی" با 51/0 و "تعهد قانونی" با 44/0 قرار دارند. همچنین، مسئولیت‌پذیری اجتماعی بانوان می‌تواند منجر به تحقق توسعه پایدار در سازمانهای ورزشی گردد. چرا که از بار عاملی 67/0 برخوردار است. در نتیجه تمامی فرضیه‌های تحقیق تایید می‌شود و با توجه به آنکه RMSEA معادل 150/2 می‌باشد، مدل نهایی از برازش کافی برخوردار است. بنابراین پیشنهاد می‌شود که بانوان شاغل با مقوله مسئولیت‌پذیری و ابعاد آن آشنا شوند، تعهد و پاسخگویی خود را افزایش و زمینه توسعه روزافزون مسئولیت اجتماعی خود را فراهم نمایند.

چکیده انگلیسی:

Accountability is often related to some kind of connection between people and their work environment. The purpose of this study is to provide a model of the effect of women's social responsibility on sustainable development in sports organizations. The main hypothesis of the research is the existence of a significant relationship between women's social responsibility and the realization of sustainable development goals in the organization. The current research is a descriptive-survey type of research. which is practical in terms of implementation and contemporary in terms of time. 240 female personnel in sports complexes voluntarily answered the questions of the standard questionnaires of social responsibility by Carroll (1991) and sustainable development by Rezaei (2016), which had good reliability (Cronbach's alpha 0.81). Structural Equation Modeling (AMOS) was used to examine the relationships between variables. The findings of the research showed that the factor load of "social obligation" (0.78) was higher than the other dimensions, followed by "moral obligation" with 0.64, "economic obligation" with 0.51 and "legal obligation". They are with 0.44. Also, women's social responsibility can lead to the realization of sustainable development in sports organizations. Because it has a factor load of 0.67. As a result, all research hypotheses are confirmed, and considering that RMSEA is equal to 2.150, the final model has sufficient fit. Therefore, it is suggested that working women become familiar with the category of responsibility and its dimensions, increase their commitment and accountability, and provide the basis for the growing development of their social responsibility.

منابع و مأخذ:

• Sharai F, Kalabi AM, Khodadad Hosseini SH. Designing a sustainable corporate development model: clarifying the role of corporate social responsibility, corporate governance, and shared value creation. Scientific Journal "Social Capital Management", 2018. 6(3), 305-325. doi: 10.22059/jscm.2019.279369.1828

2. Wallerstein N, Duran B, Oetzel JG, Minkler M. Community-based participatory research for health: Advancing social and health equity: John Wiley & Sons. 2017.

3. Rowshani S, Tafte M, Khosravi Z, Khademi F. Effective Conditions on Female-headed Households’ Life in Iran and Solutions to Reduce Injuries. Quarterly of Social Studies and Research in Iran. 2020; 9(3): 693-717.

4. Flaskerud JH. Our Increasing Discontent: Why Aren’t We Happier? Issues in mental health nursing. 2018; 39(12):1039-42.

5. Pourmohamed R, Jahanbakhsh A, Mohammadi A. Investigating the role of religiosity in women's participation in sports activities (case study: Tehran women), Azad University Social Sciences Quarterly, Shuster Branch, 11th year, 3rd issue, consecutive (39): 2016. 77-108.

6. Carroll A. The Pyramid of Corporate Social Responsibility: Toward the Moral Management of Organizational Stakeholders. Business Horizons, 1991. 34, 39-48.

7. Rezaei M, Khodayi Mutlaq M. surveying the level of knowledge, attitude and behavior of agricultural students about sustainable development, Environmental Science and Technology Quarterly, Volume 19, Number 1, Spring 2016, Pages 181-195.

8. Tanderpur Gh. Fathi M. Afzali R, Mousavi A. Identification and ranking of sustainable supply chain management indicators using interpretive structural modeling. Comprehensive conference of management and accounting sciences. 2015.

9. Kim YW, Kim H, Choi K. Phetvaroon.. The effect of green human resource management on hotel employees’ ecofriendly behavior and environmental performance. International Journal of Hospitality Management. 76 (2019) 83–93.

10. Madrasi Alam Z, Dawoodi A, Elah Virdizadeh S. Analyzing women's participation in Iran, Economic Journal, Nos. 10 and 9: 1396. 111-138.

11. Gooderzi M, Shujaei A. presentation of the development model of social responsibility of elite female athletes in cyber space with emphasis on Instagram, studies of organizational behavior management in sports, eighth period, number, 1400, 1: 68-86.

12. Saidi Agilabadi F, Nouri, A, Saidi Aqilabadi A, Saidi Aqilabadi Z. Investigating the impact of green human resource management on environmental performance and environmentally friendly behavior of employees, 27th annual international conference of the Iranian Mechanical Engineers Association, Tehran, Iranian Mechanical Engineers Association. 2018.

13. Sephond R, Saedi A, Momeni Mofard M. Designing a green human resource management model in sports organizations using interpretive structural modeling approach. Human resource management in sports, 2017. 6(1), 17-34.

14. Joladari A, Jalodari S, Jalodari H. the impact of green human resources management on the performance and environmental efficiency of the organization (case study: General Department of Environmental Protection of Fars Province), 7th International Conference on Management and Accounting Techniques, Tehran, Mehr Eshraq Conferences Company. 2018. https://doi.org/10.1086/321300

15. Lucas E. “Social Development Strategies of a Non-governmental Grassroots Women’s Organization in Nigeria”.International Journal of Social Welfare. 2001.10:185-193.