تحلیلی آینده پژوهانه بر وضعیت تاب آوری شهری در بافت‌های فرسودۀ مناطق 7 و 15 شهرداری تهران
محورهای موضوعی : فصلنامه علمی برنامه ریزی منطقه ایمحمدجواد خسروی 1 , علیرضا استعلاجی 2 * , سعید پیری 3 , حمیدرضا صباغی 4
1 - دانشجوی دوره دکتری شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران
2 - استاد گروه جغرافیای انسانی، واحد یادگار امام خمینی (ره) شهر ری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - هیات علمی گروه شهرسازی و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان
4 - استادیار و عضو هیئت علمی، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران
کلید واژه: بافت فرسوده, کلانشهر تهران, تاب‌آوری شهری, تحلیل راهبردی,
چکیده مقاله :
از شروع تمدن انسانی، مخاطرات طبیعی تأثیرات شدید و گاهی اوقات فاجعه آمیز بر فعالیت های حیاتی انسان در سراسر جهان داشته است که شهر تهران از این قضیه مستثنی نیست. یکی از این راهکارهای مواجه با این مشکلات، بالابردن تاب‌آوری مناطق است. لذا هدف پژوهش حاضر ارائه تحلیلی آینده‌پژوهانه بر وضعیت تاب‌آوری شهری در بافت‌های فرسودۀ مناطق 7 و 15 شهرداری تهران است. روش تحقیق به‌کار گرفته شده توصیفی-تحلیلی، مبتنی بر مطالعات کتابخانهای- اسنادی، پرسش‌نامه و الگوهای پیمایشی و نرم افزاری است. در چارچوب رویکرد نرم‌افزاری، داده‌های بدست آمده در دو سطح سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و الگوی مطالعات راهبردی میک‌مک (Mic Mac)، مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر عبارت بود از مجموع افراد، نخبگان و کارشناسانی که پیرامون موضوع مورد مطالعه از دانش، تجربه و تخصص مورد نیاز برخوردار می‌باشند که با استفاده از الگوی غیرتصادفی هدفمند در قالب شیوۀ تحلیل آراء دلفی، تعداد 40 نفر به عنوان نمونۀ آماری انتخاب گردید. از مجموع ۹۲۹ رابطه قابل ارزیابی در این ماتریس، ۳۲ عددشان صفر بوده است و به معنی این است که عوامل برهم دیگر تأثیر نگذاشته یا از همدیگر تأثیر نپذیرفته‌اند. ۹۰ رابطه، عدد یک را نشان می‌دهند که به این معنی میباشد که تأثیر خیلی کمی نسبت به هم داشته‌اند، ۳۰۳ رابطه عددشان دو بوده است که نشان از نابسامانی گسترده‌تر وضعیت تاب‌آوری بافت‌های فرسودۀ شهری منطقۀ 7 نسبت به منطقۀ 15 میباشد. به نحوی که در منطقۀ 7 پارامترهای زیرساختی و مدیریتی (0.96) در قیاس با منطقۀ 15، از اثرگذاری بالاتری نسبت به سایر عوامل برخوردار بوده‌اند.
Since the beginning of human civilization, natural hazards have had severe and sometimes catastrophic effects on vital human activities around the world, of which the city of Tehran is no exception. One of the solutions to these problems is to increase the resilience of the regions. Therefore, the aim of this study is to provide a futuristic research on the status of urban resilience in the worn-out areas of districts 7 and 15 of Tehran Municipality. The research method used is descriptive-analytical, based on library-documentary studies, questionnaires and survey and software models. In the framework of the software approach, the data obtained at the two levels of the Geographic Information System (GIS) and the Mic Macm Strategic Studies model were examined. The statistical population of the present study consisted of a total of individuals, elites and experts who have the required knowledge, experience and expertise about the subject under study. Statistically selected. The results of the present study showed that Out of a total of 929 measurable relationships in this matrix, 32 were zero, meaning that they were no longer influenced by each other or influenced by each other. 90 relations show the number one, which means that they had very little effect on each other, 303 relations have the number two, which indicates a wider disorder of the resilience of worn-out urban tissues. Area 7 is relative to Area 15. So that in region 7, infrastructure and management parameters (0.96) compared to region 15, had a higher impact than other factors.
_||_