سطح بندی سکونتگاه های روستایی بر اساس توان انسانی از دیدگاه آمایش سرزمین (مطالعه موردی: بخش مرکزی شهرستان شیراز)
محورهای موضوعی : فصلنامه علمی برنامه ریزی منطقه ایسمانه تیموری 1 , علی شکور 2 , امیر گندمکار 3
1 - کارشناس ارشد برنامه ریزی و آمایش سرزمین، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
2 - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران
3 - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی محیطی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
کلید واژه: توسعه روستایی, شیراز, آمایش سرزمین, توزیع فضایی خدمات,
چکیده مقاله :
یکی از مشکلات اساسی جامعه روستایی در گذشته فقدان برنامه راهبردی برای ساماندهی فضاها و مراکز روستایی بوده است و امروزه نیز عمران و توسعه روستایی کشور در گرو ساماندهی سنجیده محیط روستایی و تجهیز سلسلهمراتبی این مراکز و فضاها طبق استانداردهای معین میباشد. این موضوع مورد توجه برنامههای عمرانی دوم، سوم و چهارم کشور نیز قرار گرفته است. در این راستا تعیین و تشکیل سلسلهمراتبی از سکونتگاههای روستایی که بتواند چارچوب مؤثری برای توزیع جمعیت، خدمات و کارکردها باشد، ضروری است. هدف از این پژوهش بررسی و سطحبندی روستاهای بخش مرکزی شهرستان شیراز از نظر سطح توسعهیافتگی میباشد. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و از نظر هدف، کاربردی است که در آن با استفاده از مستندات آماری و مدلهای کاربردی در جغرافیا به تحلیل موضوع پرداخته میشود. روش جمعآوری اطلاعات، کتابخانهای میباشد. برای انجام پژوهش ابتدا با مراجعه به کتابخانه استانداری فارس و سپس سایت مرکز آمار ایران، اطلاعات مورد نیاز به شیوه اسنادی گردآوری شد. سپس با به کارگیری 24 متغیر در قالب 7 شاخص مختلف و با استفاده از شاخص مرکزیت و روش تحلیل خوشهایK میانگین، به سطحبندی روستاهای منتخب در 3 سطح توسعه یافته، درحال توسعه و توسعه نیافته اقدام گردید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیشتر روستاهای بخش مرکزی شهرستان شیراز، در خوشه 3 قرار گرفته و همچنین از نظر سطح توسعهیافتگی نیز 54/72 درصد توسعه نیافته، 52/24 درصد درحال توسعه و 94/2 درصد توسعه یافته میباشند.
One of the basic problems of the rural community has been the lack of a strategic plan for the organization of spaces and rural centers in the past. Today, it is measured depends on organizing rural development and equipping hierarchy of centers and spaces are certain standards. The concern of development programs is placed in the second, third, and fourth of the society. In this regard, setting and forming a hierarchy of rural settlements that can be an effective framework for the distribution of population, services and functions is essential. The purpose of this study was to evaluate and village ranking of central part of Shiraz regarded as development level. This descriptive-analytic study is used statistical documential and geography models to analyze the problems of the rural community. Data collection method in this research is library documentation. To do this research, Data of this study were collected by using documentary such as referring to the Fars library and Iran Statistical Center for this study. Then, the selected villages were ranked in three levels of developed, developing and underdeveloped by using 24 variables in the form of 8 different indicators, centrality analysis methods and clustering analysis. The results of this study showed that most of the villages in the central part of Shiraz are located in 3 clusters of development level: 72.54 undeveloped, 24.52 developing and 2.94 developed.
_||_