ارزیابی ساختار بافتی آبشش ماهی شانک زرد باله Acanthopagrus latus در طی مواجهه کوتاه مدت با فنانترن

محورهای موضوعی : بافت و آسیب شناسی

مصطفی موسوی ¹ (گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر، ایران.)
نگین سلامات ² (دانشکده علوم دریایی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر، ایران.)
عبدالعلی موحدی نیا ³ (گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی و اقیانوسی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران.)
پروین خردمند ⁴ (گروه پاتولوژی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.)

تاریخ دریافت : 1397/08/06 تاریخ پذیرش : 1397/12/15 تاریخ انتشار : 1399/02/01

کلید واژه: آبشش, فنانترن, شانک زردباله,

چکیده مقاله :

مطالعه حاضر با هدف بررسی تغییرات ساختار بافتی آبشش ماهی شانک زردباله (Acanthopagrus latus) در مواجهه با غلظت های مختلف فنانترن تحت شرایط آزمایشگاهی به مدت 14 روز بانجام گرفت. بدین منظور، غلظت‌های مختلف فنانترن ( 0 ، 2 ،20، 40 و 70 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن) به صورت درون صفاقی به ماهیان شانک زردباله تزریق شد. سپس نمونه‌های بافتی از آبشش 100 قطعه A. latus (5 نمونه/گروه/روز) جهت انجام مطالعات هیستولوژیک و هیستومتریک در روزهای 1، 3، 7 و 14 جدا شده و در محلول بافر فرمالین به مدت 48 ساعت تثبیت شدند. سپس نمونه ها با استفاده از روش‌های معمول بافت‌شناسی آماده سازی شدند. مقاطع بافتی به ضخامت 6-5 میکرومتر تهیه و با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین رنگ امیزی شدند. همچنین ، درجه تغییرات بافتی (Degree of tissue changes) (DTC) آبشش جهت ارزیابی سلامت اندام محاسبه شد. نتایج نشان داد که هیپرپلازی سلول های تیغه های آبششی و اتصال تیغه ها و جداشدن اپی‌تلیوم تیغه های آبششی از غشا پایه، عمده ترین تغییرات بافتی آبشش ماهیان در مواجهه با فنانترن بود. بیشترین مقدار DTC آبشش، در ماهیان تیمار شده با mg/kg 70 فنانترن در روز هفتم نمونه برداری اندازه گیری شد. میانگین DTC این گروه نشاندهنده آسیب بافتی متوسط تا شدید بود. حداقل میزان DTC در ماهیان تیمار شده با mg/kg 2 فنانترن ثبت شد که نشاندهنده مقاومت ماهیان به این مقدار از فنانترن بود. بر اساس نتایج به نظر می رسد که ارتباط نزدیکی میان میزان تغییرات بافتی و غلظت آلاینده وجود دارد.

چکیده انگلیسی:

The present study aimed to investigate the gill tissue changes in yellowfin seabream (Acanthopagrus latus) exposed to different concentrations of phenanthrene (Phe) during 2 weeks. In this regards, fish were intraperitoneally injected with 2, 20, 40 and 70 mg/kg-bw of Phe and were kept under laboratory conditions for 14 days. Tissue samples were taken from the gill of 100 A. latus (5sample/group/day) at days 1,3, 7, and 14 and tissue slides were prepared according the routine histological methods. Briefly, the samples were fixed in formalin buffer solution for 48 h, dehydrated in a graded series of ethanol, and embedded in paraffin. Five micrometer thick sections were stained in H&E for microscopic examination. Also, the degree of tissue changes (DTC) was calculated to evaluate the organ heath. Based on the results, the most tissue changes in the gill of fish treated with phenanthrene included lamellar cells hyperplasia, lamellar fusion, and epithelial lifting. The highest amount of DTC was measured in fish treated with 70mg/kg Phe at day 7. The DTC means were varied from moderate to severe for gills in this group, indicating that, phe with the concentration of 70 mg/kg could affect the fish health. The least DTC means of fish exposed to 2 mg/kg demonstrated the fish resistance to this concentration. The results suggest that there is close relation between amounts of pathological alterations and the pollutant concentration.