ارزیابی و سنجش مؤلفههای برآمده از حق به شهر (نمونه موردی: شهر پیرانشهر)
محورهای موضوعی : فصلنامه علمی و پژوهشی پژوهش و برنامه ریزی شهری
حسین یغفوری
1
(هیات علمی گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه سیستان وبلوچستان)
دیمن کاشفی دوست
2
(دانشجو/دانشگاه سیستان و بلوچستان)
کلید واژه: سرزندگی, پیرانشهر, حق به شهر, حکمروایی, شمولیت اجتماعی,
چکیده مقاله :
با نگاهی اجمالی به وضعیت شهر پیرانشهر میتوان شیوه نظام سرمایهداری و سود طلبی شخصی و کاهش دخالت ارگان های دولتی را به راحتی مشاهده نمود به گونهای که در بیشتر موارد شهر به حال خود رها شده است و حق به شهر در بحبوحه سود طلبیهای شهروندان و ارگانها به فراموشی سپرده شده است. حق به شهر امروزه در تقابل چنین مسائل شهری آمده است و تلاش همه را در بازساخت شهری قابل زیست و پایدار میطلبد. در این راستا تحقیق حاضر با هدف ارزیابی حق به شهر در شهر پیرانشهر صورت گرفته است. شاخصهایی که برای ارزیابی این آزادی تغییر و بازساخت شهر در پژوهش حاضر بیان شدهاند، شمولیت اجتماعی، دسترسی فضایی، حکمروایی و سرزندگی شهری می باشند. این مؤلفهها و زیرشاخصهای آنها از دیدگاه مردم با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تحلیل یافتهها از آزمون T- test تک نمونهای استفاده شده است. در ادامه با استفاده آزمون میانگین محلات پانزده گانه شهر پیرانشهر از لحاظ تحقق حق به شهر رتبه بندی شدهاند. نتایج تحقیق نشان دهنده نارضایتی شهروندان در دو مؤلفه حکمروایی شهری و دسترسی فضایی میباشد ولی در شاخصهای شمولیت اجتماعی و سرزندگی شهری تا حدودی رضایت شهروندان را به همراه داشته است. در شاخص نهایی که ترکیب سازشی از 4 مؤلفه اصلی و زیرشاخصهای آنها میباشد با عنایت به پایین بودن مقدار میانگین از حد متوسط و در سطح اطمینان 95%، میتوان چنین اظهار نمود که حق به شهر در شهر پیرانشهر مورد رضایت شهروندان نمیباشد. بررسی میانگین شاخصهای حق به شهر در هر یک از محلات شهر پیرانشهر نشان میدهد که محلات 2، 3 و 4 بیشترین میزان رضایتمندی از حق به شهر را اظهار نموند و در مقابل محلات 14، 15 و 7 شهر کمترین میزان رضایتمندی را داشتند.
this research has been conducted with the aim of evaluating the right to the city in Piranshahr city. The indicators used to assess this freedom of change and redevelopments of the city in the present research are social inclusion, spatial accessibility, governance and urban vitality. These components and sub-indicators were evaluated from the people's point of view by descriptive-analytic research method. To analyze the data, a single-sample t-test was used. In the following, by using the mean test , fifteen neighborhoods in Piranshahr city have been ranked in terms of realization of the right to the city. The results of the research indicate citizens' dissatisfaction with the two components of urban governance and spatial access, but in the indicators of social inclusion and urban vitality, the citizens were satisfied somewhat. In the final indicator, which is the combination of the four main components and their sub-indicators, given the low average value and the 95% confidence level, it can be stated that the right to the city in the city of Piranshahr is not satisfied with citizens. . The survey of the mean of right-to-city indices in each of the neighborhoods of Piranshahr shows that the 2nd, 3rd and 4th districts express the highest satisfaction with the right to the city and they had the lowest level of satisfaction in the neighborhoods of 14th, 15th and 7th.
_||_