اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر عدم تحمل بلاتکلیفی و حساسیت اضطرابی افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر
محورهای موضوعی : اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینی
منصور علی مهدی
1
,
پروین احتشام زاده
2
,
فرح نادری
3
,
زهرا افتخار صعادی
4
,
رضا پاشا
5
1 - دپارتمان روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات خوزستان، اهواز، ایران
2 - دپارتمان روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، اهواز، ایران
3 - دپارتمان روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات خوزستان، اهواز، ایران
4 - دپارتمان روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، اهواز، ایران
5 - دپارتمان روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، اهواز، ایران
کلید واژه: درمان شناختی- رفتاری, حساسیت اضطرابی, اضطراب فراگیر, عدم تحمل بلاتکلیفی,
چکیده مقاله :
اختلال اضطراب فراگیر، یکی از اختلالات اضطرابی در دوره ی کودکی و نوجوانی است و مشکلات زیادی در حوزه ی سلامت به همراه داشته است. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر عدم تحمل بلاتکلیفی و حساسیت اضطرابی بود. بدین منظور، طی یک پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون – پس آزمون و گروه کنترل از بین دبیرستانهای شهرستان رباط کریم، 30 دانش آموز با تشخیص اختلال اضطراب فراگیر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 دانش آموز) و کنترل(15 دانش آموز) کاربندی شدند. گروه آزمایش در 9 جلسه تحت مداخلات شناختی- رفتاری قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. گروهها قبل و بعد از درمان از نظر اضطراب فراگیر، حساسیت اضطرابی و عدم تحمل بلاتکلیفی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که مداخلات شناختی- رفتاری بطور معناداری در کاهش علایم اختلال اضطراب فراگیر، حساسیت اضطرابی و عدم تحمل بلاتکلیفی موثر است و به نظر می رسد که درمان شناختی- رفتاری با کاهش سطح عدم تحمل بلاتکلیفی و حساسیت اضطرابی در اختلال اضطراب فراگیر روش مناسبی در درمان اختلال اضطراب فراگیر محسوب می شود.
Generalized anxiety disorder, is one of the destructive chronic anxiety disorders and is common in childhood and adolescence and has generated many problems in the field of health. The aim of this study is to determine the effectiveness of cognitive-behavioral therapy on intolerance of uncertainty and anxiety sensitivity. Therefore, in a quasi-experimental research with pretest, posttest, and control group, 30 students diagnosed with generalized anxiety disorder were selected from Robat Karim city’s high schools and randomly assigned to experimental (n=15) and control (n=15) groups. The experimental group received 9 sessions of group cognitive-behavioral therapy and the control group received no intervention. Subjects in both groups were evaluated for generalized anxiety, anxiety sensitivity and intolerance of uncertainty before and after the intervention. The results of analysis of covariance showed that cognitive-behavioral interventions have significantly reduced the symptoms of generalized anxiety disorder, anxiety sensitivity and intolerance of uncertainty. It seems that cognitive-behavioral therapy, through decreasing the level of intolerance of uncertainty and anxiety sensitivity, is an appropriate method in treatment of generalized anxiety.