اثربخشی درمان فراشناختی، نوروفیدبک و فلووکسامین بر میزان اضطراب، افسردگی و نشانه‌های افراد مبتلا به اختلال وسواسی- جبری
محورهای موضوعی :
محجوبه پور ابراهیمی
1
(دپارتمان روان شناسی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران)
رضا امیرتیموری
2
(مشاور آموزش و پرورش ناحیه 2، کرمان، ایران)
حسن بنی اسدی
3
(دپارتمان روان شناسی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران)
کلید واژه: نوروفیدبک, درمان فراشناختی, فلووکسامین, اختلال وسواسی- جبری,
چکیده مقاله :
اختلال وسواسی- جبری یکی از ناتوان کننده ترین اختلالات اضطرابی با ماهیت چندبعدی و پیچیده ای است که بررسی و به کارگیری درمان های جدید را ایجاب می کند. هدف پژوهش حاضر، مقایسه ی اثربخشی درمان فراشناختی، نوروفیدبک و درمان با فلووکسامین بر میزان اضطراب، افسردگی و نشانه های افراد مبتلا به اختلال وسواسی- جبری بود. بدین منظور، طی یکپژوهش نیمه تجربی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل، 40 بیمار مبتلا به OCD از بین مراجعه کنندگان دو مرکز روانپزشکی و روان شناسی در شهر کرمان، با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه آزمایشی و یک گروه کنترل، کاربندی شدند. هر یک از گروه های آزمایشی 10 هفته درمان را تجربه کردند. آزمودنی ها قبل و بعد از اتمام درمان از نظر نشانه های اختلال وسواسی- جبری اضطراب و افسردگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که اثربخشی هر سه مدل درمانی بر کاهش علایم وسواسی- جبری، اضطراب و افسردگی تایید شد. مقایسه ی نتایج نشان داد که درمان فراشناختی نسبت به دو مدل درمانی دیگر موفق تر و نوروفیدبک در بهبود اضطراب موثرتر از دارودرمانی است. به نظر می رسد درمان فراشناختی و نوروفیدبک در بهبود اضطراب افسردگی و نشانه های وسواسی- جبری افراد مبتلا به OCD موثر است.
Obsessive-compulsive disorder (OCD) is one of the most disabling anxiety disorders, with multi-dimensional and complex nature that requires ongoing investigations and treatments strategies. The aim of this study is to compare the efficacy of metacognitive therapy (MCT), neurofeedback and treatment with fluvoxamine on anxiety, depression and symptoms of obsessive-compulsive disorder in patients. Therefore, in a quasi-experimental study with pretest, posttest, and control group, 40 patients with OCD were selected through purposive sampling method from clients referred to Kerman’s Center of Psychiatry and Psychology in Kerman, and randomly assigned into three experimental groups and one control group. Each experimental group experienced 10 weeks of treatment. The participants were evaluated for OCD symptoms, anxiety, and depression before and after treatment. Covariance analysis showed that the efficacy of three methods were effective on reducing symptoms of obsessive-compulsive disorder, anxiety and depression. Comparison of the results showed that MCT has greater effectiveness than two other treatments and that neurofeedback therapy is more effective than pharmacotherapy in decreasing anxiety. It seems that meta-cognitive therapy and neurofeedback are effective in improving anxiety, depression and obsessive-compulsive symptoms in patients with OCD.