مشارکت هندوهای شمال شبه قاره در عزاداری امام حسین علیه السلام؛ از دوران سلاطین اوده به این سو
محورهای موضوعی :
کلید واژه:
چکیده مقاله :
شمال شبه قاره هند در سده¬های 12 و 13 ق تحت سلطه حاکمان شیعی موسوم به سلاطین اوده قرار داشت که مستقل از قلمرو گورکانیان اداره می شد. شیعیان اوده در این زمان فرصت یافتند تا مهم¬ترین سنت دینی تشیع، یعنی عزاداری امام حسین علیه السلام، را توسعه دهند. این نوشتار با روشی «توصیفی-تحلیلی» نشان می¬دهد که رسوم عزاداری تشیع چگونه با آیین¬های مشابه هندویی هم¬افزایی کرده و به عنوان عاملی وحدت-بخش میان شعیان و هندوها عمل نمودند. زمینه¬های اعتقادی و آیینی مشترک، همچون: نجات از طریق محبت¬ورزی به مقدسان، موعودباوری، مظاهر تقدس زنانه، توسل، زیارت، نذر و ... همگی جزو عواملی بودند که درک نزدیک¬تر هندوها از عزاداری شیعیان را میسر ساخت و ایشان را به مشارکت در این مراسم ترغیب نمود. تا به امروز، شماری فراوان از هندوها به صور مختلف در عزاداری محرم شرکت می¬جویند و میهمان مراسم امام¬باره¬ها هستند. بعضی از آنان، با تقلید از شیعیان نسبت به امام حسین علیه السلام توسل نموده و برای حاجات خویش نذر می¬کنند. همراهی شیعیان و هندوها در عزاداری امام حسین علیه السلام نه-تنها به پیدایش و رشد انواع گوناگون عزاداری منجر گردیده، بلکه روابط ایشان را در عرصه¬های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی تسهیل کرده و شهرهایی همچون لکنهو را به کانون¬هایی از وفاق فرهنگی تبدیل نموده است؛ شهرهایی که خالی از خشونت¬های مذهبی هستند.