مطالعه نقش پیشگیری انتظامی از جرم بر احساس امنیت شهروندان تبریزی

محورهای موضوعی : جامعه شناسی

سعید سلطانی بهرام ¹ (دکتری جامعه‌شناسی، دانشگاه تبریز- ایران.)
لیلا دانش ² (دانشجوی کارشناسی‌ارشد پژوهشگری اجتماعی دانشگاه تبریز- ایران)
رقیه علی‌نژاد ³ (دانشجوی کارشناسی‌ارشد پژوهشگری اجتماعی دانشگاه تبریز- ایران.)

تاریخ دریافت : 1395/07/06 تاریخ پذیرش : 1395/07/06 تاریخ انتشار : 1394/11/01

کلید واژه: احساس امنیت, : پیشگیری انتظامی از جرم, ضابطه‌مندی پلیس, شناخت مردم از وظایف نیروی انتظامی و تعامل پلیس,

چکیده مقاله :

امروزه، پیشگیری انتظامی از جرم، یکی از عوامل اساسی و بنیادی در بسترسازی امنیت به شمار می رود. از طرف دیگر، احساس امنیت یکی از مهم ترین نیازهای انسانی بوده که توسعه و تعالی را به همراه خواهد داشت. این پژوهش با هدف تعیین رابطه پیشگیری انتظامی از جرم با احساس امنیت در بین شهروندان شهر تبریز به شیوه پیمایشی انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش، شهروندان مراجعه کننده به کلانتری های شهر تبریز در سال 1393 بوده اند که 150 نفر از آنان با استفاده از فرمول کوکران و به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. یافته های پژوهش نشان می دهد که، رابطه مثبت و معنی داری بین پیشگیری انتظامی از جرم و احساس امنیت در بین شهروندان شهر تبریز وجود دارد. همچنین، ارتباط احساس امنیت با هر یک از متغیرهای شناخت مردم از وظایف نیروی انتظامی، ضابطه مندی پلیس و تعامل پلیس با سازمان های دولتی مثبت و معنی دار بوده است. نتایج حاصل ازتحلیل رگرسیون چندمتغیره نیز نشان می دهدکه متغیرهای ذکر شده توانسته اند 37 درصد تغییرات مربوط به احساس امنیت شهروندان تبریزی را تبیین کنند.

چکیده انگلیسی:

Today, police crime prevention is one of the fundamental factors in strengthening security.  Security feeling is one of the most striking necessities of human being which results in growth and development. This study aims to investigate the relationship between the police crime prevention and security feeling among Tabriz citizens. The method of this study is survey and the population of it, is citizens of Tabriz in 2014. The findings show that, there is a positive relationship between the police crime prevention and security feeling among citizens of Tabriz. Also, there is a positive and significant relationship between security feelings with each of the following variables: understanding the performance of police, responsibility and police interaction with government organizations. The results of multivariate regression analysis showed that, the variables mentioned above, could explain 37% of variances of Tabriz citizens’ security feeling variable.

منابع و مأخذ:

ابراهیمی، م. (1391). رویکرد چندنهادی به پیشگیری از جرایم مواد مخدر و روان­گردان با تاکید بر عملکرد ستاد مبارزه با مواد مخدر. پایان­نامه کارشناسی­ارشد، دانشگاه تهران، دانشکده حقوق و علوم سیاسی.

احمدی، ح؛ و دیگری. (1390). اعتماد اجتماعی، رضایت از پلیس و احساس امنیت، (مطالعه موردی دانشجویان دانشگاه شیراز). مجموعه مقالات همایش علمی استان فارس، نظم و امنیت شیراز. انتشارات تخت جمشید.

امیرکافی، م. (1378). بررسی احساس امنیت و عوامل موثر بر آن. فصلنامه تحقیقات علوم اجتماعی ایران. سال اول، شماره اول، صص 25-1.

بوزان، ب. (1388). مردم؛ دولت­ها، ترس.تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.

بیکر، ت. (1392). نحوه انجام تحقیقات اجتماعی. ترجمه: ﻫ، نایبی. تهران: نشر نی. چاپ ششم.

پورموذن، ع. (1389). بررسی رابطه نقش اجتماعی پلیس و احساس امنیت خانواده­ها. فصلنامه نظم و امنیت انتظامی. شماره سوم، ص 101.

تاجران، ع؛ و دیگری. (1388). بررسى تاثیر عملکرد پلیس بر احساس امنیت شهروندان تهرانى. فصلنامه مطالعات مدیریت انتظامی.سال چهارم، شماره چهارم، صص 565-564.

چلبی، م. (1385). طرف یک نظریه عمومی کژرفتاری اجتماعی. تهران: نشر نی.

حسینی­مقدم، ع؛ و دیگری. (1388). بررسی محدودیت­های اجرایی پلیس در پیشگیری انتظامی از جرم، (مطالعه موردی کلانتری­های شهرستان کرج). فصلنامه علمی­– پژوهشی انتظام اجتماعی. سال اول، شماره چهارم، صص 126- 99.

حسینی­نثار، م؛ و دیگری. (1391). بررسی احساس امنیت و عوامل موثر با آن در کشور. چهارمین کنفرانس برنامه­ریزی و مدیریت شهری. 21 اردیبهشت 1391، مشهد.

رجبی­پور، م. (1383). راهبرد پیشگیری اجتماعی از جرم، (تعامل پلیس و دانش­آموزان). فصلنامه دانش انتظامی.سال ششم، شماره دوم، ص 69.

ساروخانی، ب. (1381). روش­های تحقیق در علوم اجتماعی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

شاکری، ر. (1381). پلیس مردم. تهران: انتشارات سازمان عقیدتی سیاسی ناجا .

صفری؛ و دیگری. (1391). مفهوم­شناسی امنیت و صنعت. قزوین: فرماندهی انتظامی استان قزوین، دفتر تحقیقات کاربردی.

طاهری، ز؛ و دیگری. (1388). رابطه نقش پلیس و احساس امنیت در شهر اصفهان. پژوهش­هایی راهبردی امنیت و نظم اجتماعی. سال اول، شماره اول، صص 38-21.

عباچی، م. (1387). مبانی و مقدمات تدوین برنامه ملی پیشگیری از جرم در ایران. فصلنامه مطالعات و پیشگیری از جرم. سال سوم، شماره نهم، ناشر: نشریه پلیس پیشگیری نیروی انتظامی.

کامرون، م؛ و دیگری. (1980). پیشگیری از جرم از طریق ورزش و فعالیت­های جسمانی. فصلنامه مطالعات پیشگیری از جرم. سال اول، شماره اول، ناشر: نشریه پلیس پیشگیری نیروی انتظامی.

کلانتری، ک. (1388). گونه­های عمومی پیشگیری از جرم. فصلنامه مطالعات پیشگیری از جرم. سال چهارم، شماره دهم.

کلاهچیان، م. (1382). راهکارهاىتحققامنیتاجتماعى. مجموعهمقالاتهمایشامنیتاجتماعىمعاونتاجتماعىناجا. تهران: گلپونه.

گسن، ر. (1388). جرم­شناسی نظری. ترجمه: م، کی نیا.تهران: انتشارات فروزش. ویرایش اول، چاپ چهارم.

گیدنز، آ. (1382). نظریه­های جامعه­شناسی. ترجمه: م، صبوری. تهران: انتشارات سمت.

محمدنسل، غ. (1388). امنیتانسانی، پلیسو پیشگیریاز جرم. مجموعهمقاله­هایهمایشبین­المللیامنیتانسانیدر غربآسیا. دانشگاه بیرجند.

نجفی ابرندآبادی، ع. (1383). مباحثی در علوم جنایی. تقریرات درس جرم­شناسی مقاطع دکتری و کارشناسی­ارشد. مجموعه دوجلدی به کوشش شهرام ابراهیمی.

نصری، غ. (1381). معنا و ارکان جامعه­شناسی امنیت. نشریه تحقیقات استراتژیک. شماره 26، ص 114.

Ekbolm, P. (1997). Gearing up Against Crime: a Dynamic Framework to Help Designers Keep up with the Adaptive Criminal in a Changing World. International Journal of Risk, Security and Crime Prevention. P. 2.

Sherman, L. & et al. (2002). Evidence-Based Crime Prevention. Rutledge Publication, London, U.K.