اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر اضطراب اجتماعی دانش‌آموزان پسر سال اول متوسطه ناحیه4 آموزش و پرورش شهر اهواز
محورهای موضوعی : تربیتی
فریدون کایوند
1
()
منصور سودانی
2
()
عبداله شفیع‌آبادی
3
()
کلید واژه: اضطراب اجتماعی, مهارت های ارتباطی, ترس از ارزیابی منفی, اجتناب و پریشانی اجتماعی,
چکیده مقاله :
در این پژوهش اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر اضطراب اجتماعی دانش آموزان پسر سال اول متوسطه ناحیه 4 آموزش و پرورش شهر اهواز مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر سال اول متوسطه شهر اهواز در سال تحصیلی86-85 بود و نمونه ی آن تعداد 60 دانش آموز از این جامعه بود که ابتدا به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و سپس تصادفی ساده انتخاب گردید و به طور تصادفی به دو گروه 30 نفره آزمایش و گواه تقسیم شد. طرح پژوهش از نوع طرح پیش‌آزمون و پس آزمون با گروه گواه است که پس از انتخاب تصادفی گروه های آزمایش و گواه، مداخله آزمایشی (آموزش مهارتهای ارتباطی) بر روی گروه آزمایش به مدت 10 جلسه ی 70 دقیقه ای و 2 جلسه در هفته اجرا گردید، و پس از اتمام برنامه ی آموزشی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده علاوه بر آمار توصیفی از آمار استنباطی مانند آزمون t گروه مستقل و تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی باعث کاهش اضطراب اجتماعی( و مؤلفه های آن، یعنی اجتناب و پریشانی اجتماعی و ترس از ارزیابی منفی) دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است. (0001/0 p < )
The aim of this research is determination of effects of happiness training on the increase in the happiness of diabetic patients. Therefore as a semi experimental plan 40 subject diabetic patients who approached to the center for diabetic consulting in Behbahan city were chosen randomly. They were divided into two random groups of experimental and control. And then the test group was thought happiness training for 10 sessions (one 90 min session in each week) with the method of Fordyce. Pre test and post test were conducted for both groups. Pre test and post test in this project was Oxford Happiness Inventory with marks for blood sugar patients. The results show that happiness training is effective on increase in happiness (p < 0.01).