کرسیهای نظریهپردازی، نقد و مناظره بهمنظور ارائه چارچوب ادراکی مناسب برای نظام آموزش عالی کشور
محورهای موضوعی : پژوهش در برنامه ریزی درسی
کلید واژه: نقد و مناظره علمی, آموزش عالی, مدیریت آموزش عالی, کرسی نظریهپردازی, نظریهپردازی,
چکیده مقاله :
هدف از این مقاله بررسی وضعیت کرسیهای نظریهپردازی در ایران و جهان و ارائه چارچوب ادراکی مناسب برای نظام آموزش عالی ایران بهمنظور نظریهپردازی و تولید علم است. این پژوهش یک تحقیق کیفی از نوع گراندد تئوری میباشد. روش جمعآوری دادهها با استفاده از اسناد و مدارک و مصاحبه آزاد با 30 نفر از اعضای هیأت علمی دانشگاههای آزاد و دولتی صورت گرفت که پس از انجام مصاحبه متن آن بر روی کاغذ پیاده شده و به روش 10 مرحلهای استروبرت تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد، مهمترین الزامات نظریهپردازی، وجود استقلال فکری و فضای آزاداندیشی در دانشگاه از طریق برپایی کارگاههای مختلف از قبیل تفکر خلاق، نقد سازنده و ... است. بر این اساس صاحب کرسی با مهارتهایی همچون؛ رهبری، مدیریتی، دانشپژوهی و بهعنوان مهمترین حلقه اتصال در درون نظام و ارتباط با بیرون از نظام و شناسایی ظرفیتهای موجود بهعنوان عنصر اصلی در این جایگاه نقش مؤثری ایفا مینماید.
This paper intends to examine the situation of the Theorizational Chairs in Iran and in the world and to offer an appropriate perceptual framework for theorization and knowledge producing. Hence, this study is looked upon as a qualitative research of Grounded theory, and the data was gathered by using the documents, records, and free interviews with specialists, experts and members of the faculty. Thereafter, the interviews were written on paper and analyzed according to Stroberth’s - stage method. The results showed that university, as the most important center for theorization, can take effective steps towards the goals, i.e. theorization and knowledge producing, with intellectual independency in an environment of deliberation and inwardness, by establishing various workshops such a creative thinking workshop, and constructive criticism workshop. Accordingly, the holder of Chair can play a major role with the characteristics and skill such as A) leadership, B) management, and being the most important link, for connections inside the organization and communication with outside the organization, and by recognizing the present potentials as key elements in this stand.