روش‌های تربیت اجتماعی کودک بر اساس قرآن و نهج البلاغه
محورهای موضوعی : پژوهش در برنامه ریزی درسیفاطمه رمضانی 1 , مسعود حیدری 2
1 - 1دانشجوی کارشناسی ارشدگروه علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
2 - 2استادیار گروه حقوق، واحد خوراسگان، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
کلید واژه: روش‌ها, تربیت اجتماعی, قرآن, نهج‌البلاغه, کودک,
چکیده مقاله :
تربیت یکی از مباحث مورد توجه ادیان و مکاتب مختلف در طول قرون و اعصار بوده است. تربیت ابعاد مختلفی را داراست که یکی از مهمترین این ابعاد، بعد تربیت اجتماعی است. برای تربیت اجتماعی نیز بهترین دوران، دوران کودکی است. زیرا این دوران زمان و فرصتی بسیار مناسب برای انواع یادگیری‌های اجتماعی است و روند اجتماعی شدن در سال‌های کودکی از سرعت بیشتری برخوردار است. اسلام به عنوان دین کامل و اکمل، آیین الهی زندگی انسان‌هاست که از آموزه‌های آن می‌توان به عنوان منبعی ارزشمند و کارآمد برای استخراج و تبیین مفاهیم و روش‌های تربیت استفاده نمود. بر این اساس هدف این پژوهش تعیین روش‌های تربیت اجتماعی کودک بر اساس قرآن و نهج البلاغه است. پس از تحقیق و جستجو در منابع موجود که با روش توصیفی ـ تحلیلی صورت پذیرفته است، در مجموع 6 روش برای تربیت اجتماعی کودک مورد بررسی و تبیین قرار است و نیز به توصیه‌هایی با توجه به هر روش برای مربیان و والدین جهت بهره گیری و استفاده اشاره واقع شده است. روش‌های بررسی شده عبارتند از: الگویی، پیشگیری، عبرت‌آموزی، تشویق، تنبیه، تعلیم.
Education has been a focus of attention of various religions and schools of thought for centuries. There are different dimensions to education. A leading dimension is social education. For social education, too, the best period is childhood since it is a very good time and opportunity for every type of social learning. The socialization trend is faster in childhood. As a self-contained religion, Islam is the divine way of living to people. Its teachings can be used as a valuable and efficient source of extracting and explaining educational methods. Accordingly, the aim of this study was to develop child social education methods based on the Quran and Nahjulbalaghah. Subsequent to explorations and scrutiny of the existing sources accomplished both descriptively and analytically, a total of six methods for child education emerged. Further, recommendations commensurate with each method were made to teachers and parents to help use the findings. The methods explored were exemplar, preventive, admonitory, incentive, punitive and educative.
_||_