اعتباریابی مؤلفه‌های اساسی برنامه درسی دانشجو با استفاده از تحلیل ساختاری تأییدی
محورهای موضوعی : پژوهش در برنامه ریزی درسی
فاطمه ابدی
1
(دانشجوی دکترای برنامه‌ریزی درسی دانشگاه تهران، تهران، ایران.)
محمد جوادی پور
2
(عضو هیات علمی برنامه‌ریزی درسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.)
رضوان حکیم زاده
3
(عضو هیات علمی برنامه‌ریزی درسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.)
رضا سجادی
4
(دانشجوی دکترای برنامه‌ریزی درسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.)
کلید واژه: دانشجو, تحلیل ساختاری تأییدی, برنامه‌درسی, برنامه‌درسی دانشجو, آموزش عالی,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف تعیین قدرت تبیین مؤلفه‌های به‌دست‌آمده در برنامه درسی دانشجو می‌باشد. این مطالعه از حیث نوع بنیادی، از حیث رویکرد، توصیفی و از نوع طرح‌های آمیخته اکتشافی است. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش مصاحبه بازپاسخ با هشت نفر از صاحب‌نظران حوزه تعلیم و تربیت در دانشگاه تهران در بخش کیفی؛ و پرسشنامة استخراج شده از نتایج مصاحبه در بخش کمی است که در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی به‌منظور تأیید و رتبه‌بندی مؤلفه‌های مربوط به ویژگی‌های دانشجویان اجرا شد. در بخش کیفی به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش سه مرحله‌ای اشتراوس و کوربن (1990) و در بخش کمی از تحلیل ساختار تأییدی و آزمون فریدمن استفاده شد. بر اساس 100 مشاهده جمع‌آوری شده، چارچوب نظری با استفاده از نرم‌افزار AMOS مورد آزمون قرار گرفت. با توجه به نرمال نبودن داده‌ها، از روش GLS جهت برآورد پارامترها استفاده گردید. درمجموع چهار مؤلفه محوری از مصاحبه‌های انجام گرفته به دست آمدند که عبارت‌اند از: ویژگی‌های برنامه‌درسی دانشجو؛ عناصر اصلی آن شامل دانشجو، استاد و سازمان؛ مراحل شکل‌گیری شامل عوامل زمینه‌ای و عوامل محرک؛ و موانع و چالش‌های شکل‌گیری این برنامه‌درسی.
The purpose of this study was to determine the validation of the components obtained about the College student’s curriculum. The present research has been accomplished in both practical and analytic approaches. The study type is basic research, in terms of approach it is analytical and also an exploratory mixed-type projects in which one qualitative and one quantitative techniques were utilized. Performing open-ended interviews with some experts in the field of “Education & Learning Programming” at university of Tehran, the 3-stages Strauss and Corbin method was used in qualitative part based on grounded Theory method. In the quantitative part, an analysis of the confirmatory structure and Friedman test was used. Based on 100 observation points, the theoretical framework was tested using AMOS software. Four main criteria obtained: (1) Features of the curriculum (overt and covert); (2) The main components (college student, faculty and university as an organization); (3) Stages of formation (basic factors and motivating factors, i.e. triggers); and (4) The obstacles and challenges through the formation and Confirmatory structure analysis results confirmed these components.
Aminbeidokhti, Ali Akbar, Rastgar, Abbasali, & Nameni, Ahmad. (2015). A future study on higher education approaches in training human capital: A plausible scenario for 2030. Quarterly Journal of Research and Planning in Higher Education, 21(3), 31-55.
Arefi, Mhbobeh. (2005). Strategic curriculum in higher education.: Agah. [persian]
Cremin, L.A. (1961/1964). The Transformation of the School: Progressivism in American Education.
Din, N., Haron, Sh., & Rashid, M. (2016). Can Self-directed Learning Environment Improve Quality of Life? Social and Behavioral Sciences, 222, 18.
Fathi Vajargah, kourosh. (2014). Curriculum Development in Higher Education: Ketabemehraban. [persian]
Huang, CH. (2016). Achievement goals and self-efficacy: A meta-analysis. Educational Research Review, 19, 18.
Knowles, M. S.. (1982). Andragogy in Action. Applying Modern Principles of Adult Education: San Francisco: Jossey Bass.
|
|
|
1. Focus group |
Mahrmohammadi, Mahmood. (2002). Curriculum, Theories, Approaches and
Perspectives.: Astane Ghods Razavi. [persian]
Medrano, L., Flores-Kanter, E., Moretti, L., & Pereno, L. (2016). Effects of induction of positive and negative emotional states on academic self-efficacy beliefs in college students.. Psicología Educativa, 22(2), 6.
Pereiraa, D., Floresb, M., Margarida, A., Simãoc, V., & Barros, A.. (2016). Effectiveness and relevance of feedback in Higher Education: A study of undergraduate students., 49, 8.
Pinar, W. F.. (2000). What Is Curriculum Theory?: UK: Routledge.
Pop, E., Negru-Subtirica, O., Crocetti, E., Opre, A., & Meeus, W.. (2016). On the interplay between academic achievement and educational identity: A longitudinal study. Journal of Adolescence, 47, 9.
Schubert, W. (1986). Curriculum: New York: Macmillan.
Seif, Aliakbar. (2009). Modern educational psychology (Psychology of Learning and Teaching): Doran Press. [persian]
Stark, J. S. (2000). Planning introductory college courses: Content, context and form. Instructional Science, 28(5), 25.
Strauss, A., & Corbin, J.. (1990). Basics of qualitative research: Grounded Theory Procedures and Techniques.: Newbury Park, CA: Sage.
Zhoc, C.H., & Chen, G. (2016). Reliability and validity evidence for the Self-Directed Learning Scale (SDLS). . Learning and Individual Differences, 49, 5.
_||_