تاثیر برنامه جامع فعالیت¬بدنی مدرسه بر مهارت¬های اجتماعی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی
محورهای موضوعی : علوم ورزشی و سلامت
شیرین مومیوند
1
,
بهنام ملکی
2
,
نگار آرازشی
3
,
زهرا انتظاری
4
1 - دانشجوی دکتری، واحد تهران مرکزي، دانشگاه آزاد اسلامي، تهران، ایران
2 - استادیار، گروه رفتار حرکتی، واحد یادگار امام خمینی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - استادیار، واحد تهران مرکزي، دانشگاه آزاد اسلامي، تهران، ایران
4 - استادیار، واحد تهران مرکزي، دانشگاه آزاد اسلامي، تهران، ایران
کلید واژه: برنامه جامع فعالیت بدنی مدرسه (CSPAP), کودکان, اختلال هماهنگی رشدی,
چکیده مقاله :
مهارت هاي حركتی به كودک اجازه می دهد تا كنترل بیشتري بر محیط زندگی خود پیدا كند. پژوهش حاضر با هدف تاثیر برنامه جامع فعالیت بدنی مدرسه (CSPAP) بر با اختلال هماهنگی رشدی انجام شد. پژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع کاربردي با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه مورد مطالعه دانش آموزان 9 تا 12 ساله دختر شهرستان خرم‌آباد بودند که از بین آنها 30 کودك که با آزمون MABC-2 دارای اختلال هماهنگی رشدی تشخیص داده شدند از شش مدرسه در سال تحصیلی 1402-1403 بر اساس معیارهاي ورود به تحقیق، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی ، گروه کنترل توزیع شدند. ابزارهای استفاده شده برای جمع‌آوری داده ها نسخه اصلاح شده پرسشنامه اختلال هماهنگی رشدي فرم والدین (DCDQ-7)، برنامه هاي تمرینی در سه دوره زمانی قبل از مدرسه در دو زنگ تفریح در مدرسه و بعد از مدرسه (با حضور اولیاء در مدرس) به مدت 8 هفته و هر هفته 5 روز اجرا شده، براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تی همبسته و تحلیل کوواریانس و از نرم افزار SPSS نسخه 19 استفاده شد. يافته‌ها نشان داد 8 هفته CSPAP تاثیر مثبت و معناداری بر اختلال هماهنگی رشدی داشت. اختلال هماهنگی رشدی یک اختلال عصبی رشدی شایع که با نقص در هماهنگی حرکتی ظریف و درشت مشخص می‌شود که تأثیر قابل‌توجهی بر فعالیت‌های زندگی روزمره یا بهره‌وری کودک در مدرسه دارد. نتایج این پژوهش بهبود مهارتهای اجتماعی و کیفیت زندگی با اختلال هماهنگی رشدی به دنبال CSPAP بوده است.
Movement skills allow the child to gain more control over her living environment. The present study was conducted with the aim of the impact of Comprehensive School Physical Activity Program (CSPAP) on developmental coordination disorder. The present study was semi-experimental of applied type with a pre-test and post-test design. The studied population was 9-12-year-old female students of Khorramabad city, among them 30 children who were diagnosed with developmental coordination disorder by the MABC-2 test were selected from six schools in the academic year ۱۴۰۲-۱۴۰۳ due to the research entry criteria. And they were randomly divided into two experimental groups (comprehensive school physical activity program) and the control group. The tools used for data collection are the revised version of the Developmental Coordination Disorder Questionnaire (DCDQ-7). Exercise programs were implemented in three time periods before school in two breaks at school and after school (with the presence of parents in Madras) for 8 weeks and 5 days each week. To analyze the data, correlated T-test and covariance analysis were used using SPSS version 19 software. The findings showed that 8 weeks of the school's comprehensive physical activity program had a positive and significant effect on the developmental coordination disorder. Developmental coordination disorder a common neurodevelopmental disorder characterized by deficits in fine and gross motor coordination that significantly affects a child's activities of daily living or school productivity. The results of this research were the improvement of social skills and quality of life with developmental coordination disorder following the CSPAP.
آق آتابای، ناهید؛ حجازی دینان، پریسا؛ رحیمیان مشهدی، مریم (1400). مقایسه اثر بازی‌های حرکتی گروهی و انفرادی در محیط کودک‌محور و معلم‌محور بر عملکرد حرکتی و رفتار سازشی کودکان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر. كودكان استثنايي، ۲۱(۱)، ص۲۶-۱۵.
احمدی کهجوق، مینا؛ حسینی، سید علی؛ رصافیانی، مهدی؛ محمدیان، فاطمه (1392). تشخیص، ارزیابی و درمان اختلال هماهنگی رشدی: مقاله مروری. پژوهش در علوم توانبخشی، 9(3)، ص 561-569. DOI:10.22122/jrrs.v9i3.857
برارزاده گریودهی، مجتبی؛ رفیعی، صالح؛ موسوی ساداتی، سیدکاظم؛ قاسمی، عبدالله؛ عرب عامری، الهه (1400). بررسی تأثیر برنامه جامع فعالیت بدنی مدرسه (CSPAP) بر رشد شناختی و حرکتی کودکان پسر چاق ۹ تا ۱۱ساله. مطالعات ناتوانی، جلد11، ص ۱۹۳-۱۹۳.
بلالی، مرضیه؛ ضیائی، خاطره؛ رفیعی، صالح (1402). بررسی تاثیر بازی‌های انفرادی و گروهی بر مهارتهای اجتماعی و خودکارآمدی در کودکان اختلال هماهنگی رشدی. رفتار حرکتی، DOI:10.22089/mbj.2024.15189.2107
سلطانی کوهبنانی، سکینه؛ زارع‌نژاد، سمیه (1400). اثربخشی برنامه مهارتهای ادراکی بر بهبود مشکلات حرکتی دانش‌آموزان با اختلال هماهنگی رشد. طب توانبخشی، 10(4)، 680-693. DOI:10.32598/SJRM.10.4.6
کمالی‌نژاد، فائزه؛ صادقیان شاهی، محمدرضا؛ رهاوی عزآبادی، رزا (1401). تاثیر تمرینات حرکتی و شناختی بر عملکرد حرکتی و توجه کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی. روانشناسی ورزش، 14(2)، ص36-21. DOI:10.48308/mbsp.2021.209360.0
مرادی، هادی؛ خداشناس، عزت؛ سهرابی، مهدی؛ تیموری، سمانه؛ شایان نوش‌آبادی، ابوالفضل (1394). تأثیر برنامه حرکتی اسپارک بر کارکردهای حسی- حرکتی در کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی. مجله علوم پزشکی فيض، ۱۹(۵)، ص۳۹۱-۳۹۸.
Brusseau, T.A., Hannon, J.C., Fu, Y., Fang, Y., Nam, K., Goodrum, S. & et al. (2018). Trends in physical activity, health-related fitness, and gross motor skills in children during a two-year comprehensive school physical activity program. J Sci Med Sport, 21(8), p. 828–32.
Fogel, Y., Stuart, N., Joyce, T. & Barnett, A.L. (2021). Relationships between motor skills and executive functions in developmental coordination disorder (DCD): A systematic review. Scand J Occup Ther, 30(3), p. 344-356. DOI: 10.1080/11038128.2021.2019306
Hillier, S. (2007). Intervention for children with developmental coordination disorder: a systematic review. Internet Journal of Allied Health Sciences and Practice, 5(3), p. 7.
Johnson, D.C. & Wade, M.G. (2009). Children at risk for developmental coordination disorder: judgement of changes in action capabilities. Dev Med Child Neurol, 51(5), p. 397-403. DOI:10.1111/j.1469-8749.2008.03174.x.
Laurent, C.W., Burkart, S., Andre, C. & Spencer, R.M.C. (2021). Physical Activity, Fitness, School Readiness, and Cognition in Early Childhood: A Systematic Review. J Phys Act Health, 18(8), p.1004-1013.
Meachon, E.J. & Alpers, G.W. (2023). How are you getting by? Coping in developmental coordination disorder versus attention-deficit/hyperactivity disorder. British Journal of Occupational Therapy, 86(1), p. 42- 52.
Missiuna, C., Gaines, R. & Soucie, H. (2006). Why Every Office Needs a Tennis Ball: A New Approach to Assessing the Clumsy Child. Can Med Assoc Cmaj,175, p. 471e3.
Parlatini, V., Itahashi, T., Lee, Y., Liu, S., Nguyen, T.T., Aoki, Y.Y. & et al. (2023). White matter alterations in Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD): a systematic review of 129 diffusion imaging studies with meta-analysis. Molecular Psychiatry, 28(10).
Piek, J.P., Bradbury, G.S., Elsley, S.C. & Tate, L. (2008). Motor coordination and social–emotional behaviour in preschool‐aged children. International journal of disability, development and education, 55(2), p.143-51.
Rivilis, I., Hay, J., Cairney, J., Klentrou, P., Liu, J. & Faught, B.E. (2011). Physical Activity and Fitness in Children with Developmental Coordination Disorder: A Systematic Review. Research In Developmental Disabilities, No. 32, p. 894-910.
Smith, M. & Anderson, H. (2000). Coping with Clumsiness in The School Playground: Social & Physical Play in Children with Coordination Impairments. British Journal of Developmental Psychology, 18(3), p. 389-413.
Smits-Engelsman, B.C., Blank, R., van der Kaay, A.C., Mosterd-van der Meijs, R., Vlugtvan den Brand, E., Polatajko, H.J. & Wilson, P.H. (2013). Efficacy of interventions to improve motor performance in children with developmental coordination disorder: a combined systematic review and meta-analysis. Dev Med Child Neurol, 55(3), p. 229-37.
Snyder, F., Flay, B., Vuchinich, S., Acock, A., Washburn, I., Beets, M. & Li, K.K. (2010). Impact of a social-emotional and character development program on school-level indicators of academic achievement, absenteeism, and disciplinary outcomes: A matched-pair, cluster randomized, controlled trial. J Res Educ Eff, 3(1), p. 26-55.
Thornton, A., Licari, M., Reid, S., Armstrong, J., Fallows, R. & Elliott, C. (2016). Cognitive orientation to (daily) occupational performance intervention leads to improvements in impairments, activity and participation in children with Developmental Coordination Disorder. Disability and rehabilitation, 38(10), p. 979-86.
Zwicker, J.G., Missiuna, C. & Boyd, L.A. (2009). Neural correlates of developmental coordination disorder: a review of hypotheses. Journal of child neurology, 24(10), p.1273- 81.