"مفهوم پایداری در معماری" و "طراحی محیط پایدار" یکی از مباحث مهم در زمینه ساخت و ساز می باشد که امروزه مورد توجه معماران و طراحان قرار گرفته است. ایجاد پایداری در معماری با توجه به مشکلاتی که در عصر صنعتی و مدرن امروز وجود دارد امری است ضروری، که باید توجه ویژه ای به آن شود. معماری سبز از شیوه های نوین در معماری است که در حال حاضر توجه افراد زیادی را به خود جلب کرده است. آلودگی زیست محیطی یکی از مشکلات عصر صنعتی حاضر است که انسان ها نقش چشم گیری در آن دارند. آلودگی بر چرخه طبیعی و کیفیت زندگی موجودات، تاثیر به سزایی دارد و پیامدهای جبران ناپذیری بر زندگی آن ها وارد می کند؛ بنابراین برای ادامه زندگی تمام موجودات، باید اقداماتی در جهت حفظ و نگهداری محیط زیست و منابع طبیعی انجام دهیم؛ یکی از این اقدامات، اجرای معماری سبز (یا معماری پایدار) میباشد. معماری پایدار (Sustainable architecture) یکی از تحولات مهم در حوزه معماری است که هدف آن طراحی ساختمان براساس بهینه سازی در مصرف انرژی و اصول پایداری می باشد. به معماری پایدار، معماری سبز نیز گفته میشود که بر اساس طراحی اکولوژی و منطبق با طبیعت می باشد. ساخت و سازهایی که براساس این نوع معماری پیاده سازی میشوند آسیب کمتری بر محیط زیست و منابع انرژی وارد میکنند و با محیط زیست ناسازگاری کمتری دارند. منظور از پایداری در معماری این نیست که ساختمان مقاومت بالا و یا عمر طولانی داشته باشد بلکه به این معنی است که در ساخت و ساز به محیط زیست توجه ویژهای کنند و براساس آن اقدام نمایند. لذا مفهوم پایداری ضمن اینکه از مباحث به روز و مهم عرضه معماری و شهرسازی میباشد، قابلیت بسیاری در زمینه تولید علم و اصول تخصصی را داشته و میتواند مقاله های بسیاری را در عرصه معماری و طراحی محیط جذب نماید.