تجلّی اشعار حافظ در دیوانِ غلام

محورهای موضوعی : تمثیل در زبان و ادب فارسی

محمد کاظم کهدویی ¹ (دانشیار گروه ادبیات فارسی دانشگاه یزد)

تاریخ دریافت : 1388/10/14 تاریخ پذیرش : 1388/12/04 تاریخ انتشار : 1389/03/01

کلید واژه: حافظ, شعر فارسی, Persian poetry, Hafez, غلام‌محمد, لغاری, تالپوریان, Gholam Mohammad, Laghari, Talpourian,

چکیده مقاله :

تالپوریان بین سال‌های 1700 تا 1782 م. در سند حکمرانی کردند و زبان دربار آنان، فارسی بود. یکی از شاعران آن خاندان غلام‌محمدخان لغاری بود که خانواده‌اش علاقه‌ای خاص به شعر و فرهنگ و زبان فارسی داشت. وی فرزند علی محمد خان (1250-1162 هجری) بود و فارسی و عربی را نزد پدر خود آموخت. غلام محمدخان ابتدا به عنوان مشاور، فرماندهی با آوازه بود. وی در سال 1279 هجری درگذشت. غلام در سرودن شعر فارسی تسلط کامل داشت و در شعر بیشتر از شیوه و غزل‌های حافظ شیرازی پیروی می‌کرد. نگارنده در این نوشته کوشیده است تا غزل‌هایی که غلام‌محمد، آشکارا به اقتفای حافظ سروده است، بیان کند.

چکیده انگلیسی:

The Talpourians ruled in Send during 1700-1782 A.D. The language spoken at their court was Persian. Gholam-Mohammad Khan Laghari, whose family was very interested in Persian poetry, culture, and language, was a poet of Talpourian dynasty. He was the son of Ali-Mohammad Khan (1162-1250 Hegira) and through him, he learned Persian and Arabic. Gholam-Mohammad Khan was considered as a famous adviser and commander. He passed away in 1279 Hegira. Gholam was proficient in composing Persian poems. Mostly he followed the style of Hafez Shirazi’s sonnets. This paper tries to explain the sonnets composed by Gholam-Mohammad, following Hafez’s footsteps.

منابع و مأخذ:

حافظ شیرازی، دیوان، تصحیح انجوی شیرازی، 1363، چ پنجم، جاویدان

حافظ شیرازی، دیوان، بر اساس نسخه قزوینی و غنی، 1375، تهران، فارابی

ظهورالدین، احمد صاحب، بی­تا، پنهنجی کتاب، پاکستان مین فارسی ادب، چ سوم، هستاریکل سوسائتی، کراچی

غلام محمد، دیوان غلام، به اهتمام اعجاز محمد صدیقی، 1959 میلادی، حیدرآباد سند، پاکستان، مطبعۀ دانشگاه سند