نگرشی به تمثیل در ادبیات تعلیمی
محورهای موضوعی : تمثیل در زبان و ادب فارسی
سیّد احمد حسینی کازرونی
1
*
,
محمدرضا کمالی بانیانی
2
1 - استاد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر- ایران
2 - عضو هیأت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایذه- ایران
کلید واژه: نظم تعلیمی, شعر و نثر فارسی, تعلیم و تمثیل, دانش‌های فلسفی و اجتماعی, Farsi prose and poetry, training and allegory, social and philosophical knowledge, didactic poetry,
چکیده مقاله :
تمثیل که شاخه ای از تشبیه است ذکر روایتی است به شعر یا نثر که مفهوم واقعی آن را از طریق برگرداندن اشخاص و حوادث به صورت هایی غیر از آنچه که در ظاهر دارند حاصل می شود یا بیان داستان و حدیثی است به طریق ذکر مثال و مثل در اصطلاح ادبی نوع خاصی است که آن را به فارسی داستان (دستان) می گویند و مثل و افسانه در معنی وجاهت اشتراک دارند. ادبیات تعلیمی، نوشته ها و آثاری است که برای خواننده و دریافت کننده پیام، دانش و معارفی را بیان کند و یا تعلیماتی از قبیل علوم فلسفی، مذهبی و دیگر علوم را نشان دهد. در طول سالیان گذشته و قرن هایی که بر ادبیات فارسی گذشته، آثار بسیاری در ادبیات تعلیمی همراه با تمثیل در شعر و نثر پدید امده است که هر کدام دریایی از معارف را به همراه دارد امّا در تصّور ادب فارسی نیز آثاری یافت می شود که هر از چندی در تاریخ ادبیات فارسی در زمرة ادب تعلیمی قرار می گیرد امّا داخل در ادبیات نیست که باید این آثار را نظم تعلیمی بنامیم.
Allegory which is a branch of simile represents a narrative as a prose or poetry that its real meaning is got through converting characters and events in forms different from forms having in appearance. Or it is a representation of a story through examples and proverbs. In literary term it is a particular type told story (Dastan) in Farsi. Proverb and myth have in meaning. Didactic literature is literature representing knowledge and learning for the reader and receiver of the message or teachings such as religious, philosophical and the other sciences. During the years and centuries passed in Farsi literature, a lot of literature in didactic literature along with allegory in prose and poetry have been developed that each of them has a sea of learning. But in تصور Farsi literature, literature is also found that sometimes is included in didactic literature in history of Farsi literature but is not within literature and we should call this literature "didactic poetry".