ﻗﺮآن و ﻣﺴﺆوﻟﯿﺖ ﻣﺪﻧﯽ زﻧﺎن

محورهای موضوعی : فصلنامه مطالعات سیاسی

علی شیرخانی ¹ (ﻋﻀﻮ ﻫﯿﺎت ﻋﻠﻤﯽ و اﺳﺘﺎدﯾﺎر ﻋﻠﻮم ﺳﯿﺎﺳﯽ داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ واﺣﺪ ﻗﻢ)

تاریخ دریافت : 1396/08/26 تاریخ پذیرش : 1396/08/26 تاریخ انتشار : 1389/12/01

کلید واژه: قرآن, زنان, مسؤولیت, ریاست, سلطه و مسؤولیت مدنی,

چکیده مقاله :

انسان‌های موجود در کره زمین، تقریباً، به‌طور مساوی به دو گونه زن و مرد تقسیم شده‌اند. از آغاز زندگی مشترک میان انسان‌ها، همواره سلطه و حاکمیت از آن مردان بوده است. پرسش این است که، از نظر قرآن که محکم‌ترین سند وحی است، آیا سلطه و استیلای زنان ناروا و نامشروع می‌باشد؟ بدین معنی که، در صورت احراز مسؤولیت، گناه مرتکب شده‌اند؟ در این مقاله سه آیه مهم از سوره‌های قرآنی (228 بقره، 34 نساء و 33 احزاب) که فقها و علمای سلف و خلف، از این آیات برای منع پذیرش مسؤولیت مدنی از سوی زنان، استفاده کرده‌اند، مورد نقد و بررسی قرار گرفته و نتیجه به دست آمده، آن است که آیات مذکور از لحاظ دلالی، نافی مسؤولیت زنان نیستند و زنان می‌توانند مسؤولیت، ریاست، وزارت و... داشته باشند. حداکثر دلالت آیات، مربوط به شؤون خانوادگی بوده و یکی از آیات نیز کلاً مربوط به زنان پیامبر است و هیچ ارتباطی به موضوع بحث ندارد.

چکیده انگلیسی:

Population on the earth is divided almost equally into two genders of men and women. Paternalism has been the order of the day since when man set foot on the earth. The question posed is how Quran which is the words of God, judges paternalism. In this article, it is aimed to investigate Quran verses 228, 34 and 33 in Surah Bagharah, Nesa and Ahzab respectively which jurist consults of the past and present considers them to imply women deprivation of assuming civil responsibilities. Conclusion in this article is that the above Quran’s verses referred to above negate the deprivation of women from being involved in civic activities. Women are authorized to become chairs and ministers, limitations as such are limited only to prophets’ wives.