بررسی لحن روایت در داستان اعرابی درویش و ماجرای زن با او؛ بر پایۀ نظریّۀ کانون روایت ژرار ژنت
محورهای موضوعی : ادبیات تطبیقی (فارسی- انگلیسی)
حسین قاسمی فرد
1
(گروه زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نیشابور، نیشابور، ایران.)
دکترسید حسین سیدی
2
(گروه زبان و ادبیّات عربی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.)
کلید واژه: مثنوی, مولوی, لحن, ژنت, کانون روایت, اعرابی,
چکیده مقاله :
روایت شناسی در دهه های اخیر با ارائۀ نظریّه های گوناگون بیش از پیش مورد توجّه قرار گرفته و دست کم در ادبیّات داستانی از جهات بسیاری راه گشا بوده است. در این رابطه، یکی از نظریّه پردازان برجسته، ژرار ژنت نام دارد که با تکیه بر مقولۀ لحن، تحوّل مهمّی در روایت شناسی پدید آورده است. کاربست مبانی آراء ژنت در داستان های فارسی، بخش های نوینی از هنرنمایی نویسندگان را آشکار می کند. در حوزۀ ادبیّات داستانی کلاسیک فارسی، مولوی چهره ای ممتاز است. او در مثنوی بسیاری از موضوعات اخلاقی، عرفانی و دینی را در قالب داستان تشریح کرده است. در مقالۀ پیش رو، با روش توصیفی- تحلیلی، تکنیک های روایی به کاررفته در حکایت اعرابی درویش و ماجرای زن با او و لحن آن با رویکرد به آراء ژنت، کاویده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که زمان غالب روایت، هم زمانی و کانون مکان روایت پربسامد، من- قهرمان بوده است. دیگر آن که، تک گویی درونی تنها مؤلّفه ای بوده که در داستان دیده نشده است. این امر، بیانگر برون گرایی شخصیّت ها و کنشگری آن ها در دنیای واقعی است.
Narratology has in recent decades been more concerned with presenting different theories and has been at least helpful in many ways in fiction literature. In this regard, one of the prominent theorists is Gerard Genet, who has relied on the concept of tone and has made a significant development in narrative. The application of the foundations of Genetic ideas in Persian stories reveals new portions of the writer's work. In the field of classical Persian literature, Rumi is a distinguished figure. In Masnawi he has described many moral, mystical and religious issues at the heart of the story. In the next article, the descriptive-analytical method explores the narrative techniques used in the narrative of Arabi -o- Zanash and its tone with an approach to Genetic ideas. The results show that the dominant time of narration, coincidence and location of high frequency narrative, was the hero. In other words, the inner monologue was the only component not seen in the story. This reflects the extraversion of their personalities and their activism in the real world.
_||_