ارتقاء تاب آوری کالبدی نواحی شهری در برابر زلزله (ناحیه 7 منطقه یک شهر تهران)

محورهای موضوعی :

سیمین ارمغان ^{1 *} , محمود کجوری گشنیانی ² , بهرام آزاد بخت ³

1 - استادیار گروه جغرافیا دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرری
2 - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد یادگار امام خمینی(ره)،تهران،ایران
3 - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام

تاریخ دریافت : 1404/02/15 تاریخ پذیرش : 1404/02/31 تاریخ انتشار : 1404/03/10

کلید واژه:

چکیده مقاله :

بیان مسئله: ‏ رشد جمعیت و تراکم بالای مسکونی در شهر تهران سبب شده تا تبلور کالبدی فضایی آن در بخشی از جنبه ها بدون تبعیت از اصول و استانداردهای شهرسازی ایجاد شود. از این رو مطالعه آسیب پذیری مناطق شهر تهران در جهت کاهش اثرات سوء وقوع زلزله به خصوص از بعد کالبدی امری الزامی است و می بایست از مناطق اولویت دار آغاز گردد. هدف: این مقاله کوشیده است با روش تحلیل تصمیم گیری AHPFUZZY در نرم افزار MATLAB و در راستای انتخاب رویکرد بهینه در راستای ارتقاء تاب آوری کالبدی شهری ناحیه 7 منطقه 1 در برابر زلزله را بررسی نماید. روش: مقاله حاضر از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش تحقيق، توصیفی- تحلیلی است. داده¬های نظری با روش اسنادی و داده¬های تجربی با روش پیمایشی بر پایه تکنیک دلفی تهیه شده است. جامعه آماری 40 نفر از خبرگان و متخصصین بر اساس نمونه‌گیری قضاوتی یا هدفمند انتخاب شده و با روش تحلیل فازی تحلیل شده است. یافته‌ها و بحث: در این پژوهش که دو هدف وضعیت ناحیه 7 منطقه 1 تهران از منظر برخورداری از شاخص های تاب آوری شهری در برابر زلزله و انواع آسیب های محله های شهری ناحیه 7 منطقه 1 در برابر زلزله مورد ارزیابی قرار گرفت و در نهایت راهبردی موثر در راستای ارتقاء تاب آوری شهری ناحیه 7 منطقه 1 تهران در برابر زلزله ارائه گردید. نتیجه‌گیری: نتایج حاصله بیانگر آن است که بیشترین میزان تاب‌آوری شهری ناحیه 7 مربوط به تاب‌آوری محیطی-کالبدی می‌باشد و محلات تجریش، باغ فردوس و قیطریه از مقادیر کمتری درزمینه شاخص‌های تاب‌آوری شهری در برابر زلزله برخوردارند که در این میان تجریش با 0.73 از میزان تاب‌آوری مناسب‌تری نسبت به باغ فردوس و سپس قیطریه برخوردار است.