بررسی اثر نانوپارتیکل اکسید روی و بیوسورفکتانت لاکتوباسیلوس پلانتاروم بر تشکیل بیوفیلم باکتریهای بیماریزا
محورهای موضوعی : میکروب شناسی کاربردی
فاطمه نوربخش
1
,
زهرا حسینی
2
,
raheleh safaeijavan
3
1 - گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم زیستی، واحد ورامین-پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، پیشوا، ایران
2 - گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم زیستی، واحد ورامین-پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین- پیشوا ، ایران
3 - Department of Biochemistry and Biophysics, Islamic Azad University, Varamin-Pishva Branch, Varamin, Iran
کلید واژه: فعالیت ضد بیوفیلمی, نانوذره اکسید روی, بیوسورفکتانت لاکتوباسیلوس پلانتاروم, باکتری های بیماری زا,
چکیده مقاله :
مقدمه: پيشرفتهاي اخير در زمينة نانو تكنولوژي، به ويژه توانايي ساخت نانو ذرات در شكلها و اندازه هاي مختلف و همچنین استفاده از محصولات طبیعی باکتریها مانند بیوسورفکتانتها، دامنه وسيعي از عوامل ضدميكروبي ايجاد شده است. هدف از این مطالعه بررسی فعالیت ضد بیوفیلمی نانوپارتیکل اکسید روی و بیوسورفکتانت لاکتوباسیلوس پلانتاروم بر باکتریهای بیماریزا بود. روش کار: استخراج بیوسورفکتانت از لاکتوباسیلوس پلانتارومصورت گرفت. تعیین حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد بیوسورفکتانت لاکتوباسیلوس پلانتاروم و نانوذرات اکسید روی جهت سنجش پتانسیل ضد میکروبی استفاده شد. همچنین از روش میکرو تیتر پلیت جهت سنجش پتانسیل ضد بیوفیلمی بر باکتریهای اشریشیاکلی، استافیلوکوکوس اورئوس، سودوموناس آئروژینوزا واسینتوباکتر بومانی انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد که بین تشکیل و عدم تشکیل بیوفیلم در گروههای نانو اکسید روی و بیوسورفکتانت لاکتوباسیلوس پلانتاروم در باکتری استافیلوکوکوس ارئوس تفاوت معنیداری (p=0.098) مشاهده نشد. نانو ذره اکسید روی و بیوسورفکتانت لاکتوباسیلوس پلانتاروم از لحاظ آماری دارای خاصیت ضدبیوفیلمی هستند. بین تشکیل و عدم تشکیل بیوفیلم در گروههای نانو اکسید روی و بیوسورفکتانت لاکتوباسیلوس پلانتاروم به ترتیب در باکتریهای اشریشیا کلی (p=0.000)، سودوموناس آئروژینوزا(p=0.000) و اسینتوباکتر بومانی (p=0.000) تفاوت معنی داری وجود دارد. بطوری که نانوپارتیکل اکسید روی قابلیت چندانی در عدم تشکیل بیوفیلم ندارد در حالیکه بیوسورفکتانت دارای قابلیت قابل توجهی در عدم تشکیل بیوفیلم است. نتیجهگیری: نتایج نشان داد بیوسورفکتانت های لاکتوباسیلوس در توقف تولید بیوفیلم در اشریشیا کلی، سودوموناس آئروژینوزا و اسینتوباکتر بومانی موثر است. نتایج اهمیت این مواد را در تنظیم تشکیل بیوفیلم باکتریایی و فعالیتهای سلولی نشان میدهد.