تحلیل پدیدارشناسانه عوامل مؤثر بر بی‌تفاوتی سازمانی در سازمانهای فرهنگی با رویکرد توسعه حکمرانی اسلامی
محورهای موضوعی : حکمرانی اسلامیکبرا راعی 1 , اکبر اعتباریان خوراسگانی 2 * , رضا ابراهیم زاده دستجردی 3 , مهرداد صادقی 4
1 - دانشجوی دکتری، گروه مدیریت و برنامه¬ریزی امور فرهنگی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
2 - استاد، گروه مدیریت، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
3 - استادیار، گروه مدیریت، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
4 - استادیار، گروه مدیریت، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
کلید واژه: بی‌تفاوتی سازمانی, تحلیل پدیدارشناسانه, سیاستگذاری, فرهنگ, محیط سیاسی,
چکیده مقاله :
بي‌تفاوتي در هر سطحي از سازمان وجود دارد، چراكه جزئي از سرشت طبيعي انسان است و این غریزه به‌طور مداوم فرد را به یک منطقه راحت می‌برد که در آن هیچ تغییری ایجاد نگردد. درعین‌حال می‌تواند باعث نقصان در مؤلفه‌های حکمرانی اسلامی‌شود. حالتی را که تحقق یا عدم تحقق اهداف سازمانی یا موفقیت و شکست سازمان برای یک یا گروهی از اعضا تفاوت نکند، بی‌تفاوتی سازمانی نامیده‌اند. لذا هدف از انجام این مطالعه بررسی بی‌تفاوتی کارکنان در سازمانهای فرهنگی بوده است. انجام این مطالعه کیفی و با روش پدیدارشناسی و داده‌ها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته گردآوری و با تشکیل پنل نخبگانی و روش دلفی تحلیل‌شده‌اند. پس از اتمام مصاحبه عمیق، اشباع نظری حاصل و تحلیل داده‌ها از طریق دلفی بیانکننده 6 عامل اصلی (سیاستگذاری، روابط فرد- سازمان، کارکردهای منابع انسانی، سبک مدیریت، فرهنگ و محیط سیاسی) بی‌تفاوتی سازمانی در سازمان فرهنگی می‌باشد. نتیجه این پژوهش ارائه مدلی از عوامل مؤثر بر بی‌تفاوتی سازمانی در سازمانهای فرهنگی استان اصفهان است که با بررسی 394 مفهوم، نهایتاً 6 مضمون اصلی استخراج گردیده و یک دیدگاه جدید در عوامل مؤثر بر بی‌تفاوتی سازمانی در سازمانهای فرهنگی را ارائه می‌دهد.
Indifference exists at every level of an organization because it is part of human nature. This instinct constantly draws individuals to a comfort zone where no changes occur. At the same time, it can lead to deficiencies in the components of Islamic governance. Organizational indifference is defined as a state where the achievement or non-achievement of organizational goals, or the success or failure of the organization, makes no difference to one or a group of members.
Therefore, the purpose of this study was to investigate employee indifference in cultural organizations. This study was conducted qualitatively using a phenomenological approach, and data were collected through semi-structured interviews and analyzed using an expert panel and the Delphi method. After completing the in-depth interviews, theoretical saturation was achieved, and the data analysis through Delphi revealed six main factors (policymaking, person-organization relationships, human resource functions, management style, culture, and political environment) contributing to organizational indifference in cultural organizations. The result of this research is the presentation of a model of factors affecting organizational indifference in cultural organizations of Isfahan province. By examining 394 concepts, six main themes were ultimately extracted, offering a new perspective on the factors affecting organizational indifference in cultural organizations.
بخردی نسب وحید و احمدی میلاد(1401).تحلیل تاثیر حمایت سازمانی ادراک شده بر رفتار شهروندی سازمانی با تاکید بر نقش میانجی گری بی تفاوتی سازمانی (موردمطالعه: شرکت فولاد تکنیک شهر، مدیریت نوآوری و راهبردهای عملیاتی .3(2)،176-195.
برومند نویدرضا، ریحانی یساونی عبدالله، احمد زاده خادمی علی.(1396). تأثیر بی‌تفاوتی سازمانی بر بهره‌وری پرستاران بیمارستانهای دولتی مشهد. نشریه پژوهش پرستاری ایران،12(6):18-23.
پناهی بلال. (1402). بررسی ارتباط بین حکمرانی خوب و بی‌تفاوتی سازمانی کارکنان با نقش میانجی‌گری احساس تعلق سازمانی. مدیریت سازمانهای دولتی, 11. شماره2 (پیاپی 42), 145-160. doi: 10.30473/ipom.2023.66939.4776
درند ناروئی خدانور، ناستی زایی ناصر(1403). اثر رهبری ستمگرانه بر پنهان سازی دانش سازمانی با نقش میانجی بی‌تفاوتی سازمانی. رهبری آموزشی کاربردی. 5(1). 229-213 doi:
سیدنقوی،میرعلی. رفعتی، کیمیا. (1394). مدیریت رفتارسازمانی پیشرفته. چاپ چهارم. تهران:مهکامه،288 صفحه.
شائمی برزکی علی، ابزری مهدی، مویدی زهرا. (1396). تحلیل تأثیر تناسب فرد سازمان بر بی‌تفاوتی سازمانی کارکنان. فصلنامه فرآیند توسعه و مدیریت،29(3):151-171.
شکاری غلام‌عباس، علیایی لیلا، خیرخواه ملیحه، هاشم زهی ریحانه. (1395). عوامل موثر بر بی‌تفاوتی سازمانی(مطالعه موردی: شرکت برق منطقه‌ای خراسان). فصلنامه خط مشی گذاری عمومی در مدیریت(رسالت مدیریت دولتی)، 7(22): 71-81.
عبداللهی، محمد، موسوی محمد، احمدی، علی اکبر، امیرخانی، امیرحسین.(1396). طراحی و تبیین مدل بی‌تفاوتی منابع انسانی سازمانهای دولتی در مسیر تحقق الگوی اقتصاد مقاومتی با کاربست رویکرد مدل سازی ساختاری تفسیری. مجله مطالعات راهبردی بسیج،20(77):177-205.
علمی، محمود. برزی، عزیز محمد. (1388). بررسی رابطه بین سبک مدیریت مدیران و تعهد سازمانی دبیران متوسطه آموزش و پرورش شهر بوکان. 2(3):27-50.
قنبری سیروس، زندی خلیل، امانی سعادت. 1396. رابطه جامعه پذیری سازمانی و بی‌تفاوتی سازمانی در پرستاران. مدیریت پرستاری، 6(4): 9-16.
مرادی, محسن, حمیدی, حمیدرضا، اسکندری, آتنا. (1399). واکاوی رابطه بی‌تفاوتی سازمانی، عدالت سازمانی و تعلق سازمانی در بین کتابداران و کارکنان سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی. کتابداری و اطلاع‌رسانی23(1).
نیک پی، ایرج. زندکریمی، مریم.(1397). بررسی تأثیر رهبری تحول آفرین بر بی‌تفاوتی سازمانی با نقش میانجی خلاقیت کارکنان(مورد مطالعه:کارکنان دانشگاه لرستان(. فصلنامة علمی، پژوهشی ابتكار و خلاقیت در علوم انسانی.8(2):229-263.
Abolfazli, E,Yousefi Saidabadi, R & Fallah, V.(2016). An analytical study on indifference management in educational system of Iran: Reflection on expert's opinions. International Review, 1-2, 22-37. Acaraya A، Akturanb A. (2015). The Relationship between Organizational Citizenship Behaviour and Organizational Silence. Procedia - Social and Behavioral Sciences Volume 207، Pages 472-482. Ahmadi، S. A. A.، & Fattahi، M. (2016). Investigating Factors of Organization Indifference and Proper Strategies in Iran Infrastructural Communications Company.International Business Management، 10(6)، 968-973. DOI: 10.3923/ibm.2016.968.973 Celik K.(2019).Initiators and Intermediary Variables Affecting Organizational Opposition. https://www.researchgate.net/publication/333256442_Orgutsel_Muhalefete_Etki_Eden_Baslatici_ve_Araci_Degiskenler. Eldor, L., & Vigoda-Gadot, E. (2016). The nature of employee engagement: Rethinking the employee–organization relationship. The International Journal of Human Resource Management. 28(3), 1-27. Enwereuzor, I.K., Onyishi, A.B. and Ekwesaranna, F. (2024), "Climate of fear and job apathy as fallout of supervisory nonphysical hostility toward casual workers in the banking industry", Journal of Organizational Effectiveness: People and Performance,Vol.11No.4,pp.788-806. https://doi.org/10.1108/JOEPP-07-2023-0300 Ghafarzadeh Ahangar،S.،Boroumand، M.R.& Hami،M.(2015).Relationship between Organizational Indifference and Organizational Silence in Employees of Youth and Sport Offices in Mazandaran Province. International Journal of Sport Studies، 5(3)، 296-300. Leander, P, N. (2009). Losing the will: Automatic Reactions to the Indifference Perceived in Others. Unpublished masters thesis, DukeUniversity Naqvi, A. & Farmer, M. (2011). Indifference organizational management. Hum Resources JPol Q,2. Ozsahin، M.، & Yurur، S. (2019). Does Organizational Justice Increase or Decrease Organizational Dissent? Research Journal of Business and Management، 6(1)1-8. Ruiz D، AnaLeón P،García Loperab F.(2020). Disentangling organizational commitment in hospitality industry: The roles of empowerment، enrichment، satisfaction and gender. International Journal of Hospitality Management Volume 90، September 2020،102637. Zeki Imamoglu S، Ince، Turkcan H، Atakay B.(2019). The Effect of Organizational Justice and Organizational Commitment on Knowledge Sharing and Firm Performance. Procedia Computer Science Volume 158،899-906. Zhang، Y & Frenkel، S.(2018). Employee Indifference and Inaction against Abusive Supervision. Employee Relations،40(6)، 981-998.