بررسی سه محور اصلی سیاست های اقتصادی ایران در ده سال گذشته (78-68)
محورهای موضوعی : آینده پژوهی
1 - ندارد
کلید واژه:
چکیده مقاله :
بررسی موجود براساس مبانی نظری و تجربیات عینی نشان می دهد که لزوما رابطه مثبتی میان افزایش نرخ ارز و صادرات کالاهای غیر نفتی وجود ندارد. همچنین بررسی روند افزایش سپرده های بانکی و تغییرات نرخ سود بانکی در دوره مورد نظر، حاصل تحقیقات اقتصاددانان غربی را مبنی بر عدم وابستگی بین نرخ بهره و نرخ پس انداز حتی در امریکا، کاندا و دیگر کشورها تأیید می کند. این بررسی نشان دادن همبستگی زیاد میان حجم نقدینگی و حجم سپرده های بانکی در ایران، عدم تأثیر افزایش نرخ سود بانکی بر عرضه پس انداز، تأثیر آن بر تقاضای پس انداز از طریق افزایش هزینه تولید، قیمت تمام شده کالا و نتیجتاً مشکل عدم تعدل بین عرضه و تقاضا و در نهایت کاهش سرمایه گذاری را مورد تحلیل قرار داده است. در زمینه سیاست های مالی نیز سیاست افزایش نرخ ارز به منظور کاهش کسر بودجه دولت، براساس خالص افزایش بدهی دولت به بانک مرکزی و خالص افزایش بی رویه بدهی شرکتها و مؤسسات دولتی به شبکه بانکی کشور، ارزیابی شده است.
Theoretical studies as well as observations of Iranian economy do not necessarily signify a positive correlation between increasing the exchange rate and the volume of nonoil exporting goods in Iran, during 1368-1378. This study confirms researches done by western economists, in countries such as the United States, Canada, and etc, which indicate the rate of variations in savings is independent of interest rates; for specified periods. This study also shows that despite the positive correlation between the volume of liquidity and quantity of banking deposits, there is no significant relationship between the interest rate and the volume of savings, in Iran. In such a context, higher interest rates cause higher cost of goods sold, which in turn, through supply and demand mechanism, lowers the volume of investments. From fiscal policy viewpoint, this study also examines the impact of exchange rates on government deficit, on the basis of government as well as corporate net debts to central bank.