آینده‌نگری در طراحی مدل توسعه آموزش مبتنی بر یادگیری سازمانی در ایران
محورهای موضوعی : آینده پژوهیمحسن عسکری نژادامیری 1 , غلامرضا معمارزاده طهران 2 * , فریدون رهنمای رودپشتی 3 , فاطمه حمیدی فر 4
1 - گروه مدیریت دولتی ، واحد امارات،دانشگاه آزاد اسلامی، دبی ،امارات متحده عربی
2 - مدیریت دولتی ، واحد امارات،دانشگاه آزاد اسلامی، دبی ،امارات متحده عربی
3 - گروه مدیریت دولتی، واحد امارات، دانشگاه آزاد اسلامی، دبی، امارات متحده عربی
4 - گروه مدیریت آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران ، ایران
کلید واژه: توسعه, آموزش, یادگیری سازمانی, آینده نگری,
چکیده مقاله :
توسعه آموزش کشور ضامن توسعه همه جانبه و پایدار هر کشوری است و در این خصوص تغییر ذهنی و ایجاد آرمان های مشترک برای یادگیری، به شکلی که همه یاد بگیرند و یاد دهند اهمیت فراوان خواهد داشت. ا توجه به تغییرات رو به رشد و نیازمندی‌های جامعه، تحقیق حاضر با هدف بررسی آینده‌نگری در طراحی مدل توسعه آموزش کشور انجام شده است. تحقیق از نظر هدف کاربردی، از نظر ماهیت توصیفی اکتشافی، به لحاظ گردآوری داده ها پیمایشی است و دارای رویکرد کمی است. جامعه آماری شامل اعضای هیئت علمی دانشگاه مازندران است که براساس صفات مشترک مرتبه علمی، استادیار، دانشیار و استاد تمام دسته بندی شده اند. براساس فرمول کوکران 123 عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران برای پرکردن پرسشنامه ها در نظر گرفته شدند و روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری تصادفی ساده بود. برای گردآوری داده های مورد نیاز از ابزار پرسشنامه استفاده شد. از تکنیک دلفی و معادلات ساختاری و سیستم استنتاج فازی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد مدل توسعه آموزش کشور مبتنی بر یادگیری سازمانی دارای سه بعد فرهنگ یادگیری سازمانی، اشتراک دانش و دید سیستمی است و بعد اشتراک دانش بیشترین بارعاملی را با مفهوم اصلی برقرار کرده است. همچنین براساس نتایج سیستم استنتاج فازی حداکثر میزان توسعه آموزش کشور مبتنی بر یادگیری سازمانی براساس پتانسیل های موجود 0.835 است که به میزان 0.165 از حد بهینه کامل کمتر است.
The development of education in any country is crucial for its comprehensive and sustainable progress. In this regard, a shift in mindset and the creation of shared ideals for learning, where everyone learns and teaches, are of great importance. Considering the growing changes and societal needs, this research aims to examine foresight in designing a model for the development of education in Iran. The study is applied in terms of purpose, descriptive-exploratory in nature, employs survey as the data collection method, and adopts a quantitative approach. The target population consists of academic faculty members at Mazandaran University, categorized by their academic rank (assistant professor, associate professor, and professor). Based on Cochran's formula, a total of 123 faculty members were selected to complete the questionnaires using simple random sampling. The required data was collected through questionnaires. Delphi technique, structural equations, and fuzzy inference system were used for data analysis. The results indicate that the country's development model for education, based on organizational learning, encompasses three dimensions: organizational learning culture, knowledge sharing, and systemic perspective. The dimension of knowledge sharing has the highest impact on the main concept. Furthermore, based on the fuzzy inference system results, the maximum level of development for education based on organizational learning, considering the existing potentials, is 0.835, which is 0.165 less than the complete optimal level.