پست مدرنیسم در روابط بین الملل
محورهای موضوعی : تحقیقات حقوق خصوصی و کیفری
علی رضا ازغندی
1
*
,
محسن محمودی
2
*
1 - ندارد
2 - ندارد
کلید واژه: پست مدرنیسم, قدرت دانش, راهبردهای متنی, حاکمیت, دولت مستقل, اخلاق,
چکیده مقاله :
پست مدرنیست ها در سپهر روابط بین الملل بر این باورند که می توان قرائت های مختلف و متکثری را از این رشتهو سوژه ها و ابژه های آن، مطرح نمود. از منظرگاه آنان مفاهیم اساسی و ازلی نظریه های کلاسیک روابط بین المللفروریخته و قطعیت و شمول خود را از دست داده اند. در این قرائت جدید، چیزی که در گذشته و پیش از این درمتن بوده، می تواند به حاشیه رانده شوند و آن مفاهیم و موضوعاتی که حاشیه ای تلقی می شدند، می توانند در متنمطالعات بین المللی قرار گیرند. هدف اصلی حملات پست مدرنیست هایی چون دردرین، اشلی، واکر، دیوتاک و ماننداینان، مسئل هسازی و پیافکنی مفرو ض ها و انگاره های بنیادین نظریه روابط بین الملل می باشد، پنداش تهایی کهمدعی نشان دادن واقعیت در عرصه بین المللی و شناخت آن از طریق روش و ابزارهای پوزیتیویستی است.این نوشتار به چهار بخش اصلی تقسیم شده است: بخش نخست به رابطه بین قدرت و دانش در روابط بین المللمی پردازد. بخش دوم فشرده ای از راهبردهای متنی به کار رفته در رو کیردهای پس تمدرن در مطالعه روابط بین المللرا به بحث می نشیند. بخش سوم در این باب است که چگونه پست مدرنیسم با دولت مرتبط می شود و بخش پایانیاین نوشتار چکیده ای از جهت گیری اخلاقی پست مدرنیسم را شرح می دهد.
Postmodernists in the arena of International Relations maintain that it is possible to ventureinto the field and view its subjects and principles in different ways. From their point of view,the basic concepts of classical IR theories have collapsed and loosen their certainty and universality.In this new approach, what has previously been in the foreground can be marginalizedand the issues which have been downgraded marginal can be brought to the mainstreamof international studies. The main target of postmodernists like Der Derian, Ashley, Diutakand others is to problematize and eliminate those assumptions of IR theory. Which claim todemonstrate the reality at international level and recognize it through positivist methods. Thisarticle is divided into four sections: the first deals with the relationship between power andknowledge in the context of IR; the second discusses a summary of textual strategies appliedin postmodern approaches to international relations; the third section shows how postmodernismin related to the state, and the forth section briefly explains the ethical orientation ofpostmodernism.