خوانش نشانه شناختی صورت و معنا در بناهای دولتی و حکومتی تبریز عصر پهلوی بر اساس اندیشه های دو سوسور و پیرس
محورهای موضوعی : معماری
1 - گروه معماری، واحد میاندوآب، دانشگاه آزاد اسلامی، میاندوآب، ایران.(نویسنده مسئول)
eskandarim10@yahoo.com
کلید واژه: تبریز, نشانه شناسی, دوره پهلوی, فضاهای حکومتی,
چکیده مقاله :
نشانه شناسی، نمود عینی از مفهوم یا پدیده ای غایب به منظور برقراری ارتباط با مخاطب است و از آن جایی که اصولا معماری نه برای برقراری ارتباط، بلکه برای آن که کارکردی را عملی سازد؛ شکل می گیرد برای نشانه شناسی موردی خاص و چالش برانگیز محسوب می گردد. با توجه به اینکه جریان غالب در معماری دوره پهلوی، صورت ایرانی معماری مدرن بود که با عنوان معماری شبه مدرنیستی نام گذاری گردید. بناهای این دوره با توجه به اینکه تجلی کالبدیِ منش‌ها، مشخصات یا ترجیحات جامعه ایرانی در آن زمان بوده‌اند، می‌توانند به عنوان اسناد و شواهد کالبدی در بررسی مشخصات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و مذهبی بخش عظیمی از جامعه آن دوره مورد بررسی قرار گرفته و معرف بدنه جامعه باشند. یکی از نمودهای این تحولات، تغییر و چگونگی معماری بناهای حکومتی و دولتی شهر تبریز در انتقال مفاهیم مدرن و متجدد بواسطه نشانه شناسی صورت و معنا، پرسش اصلی این تحقیق را تشکیل می دهد. برای تأویل این مفاهیم، علم نشانه شناسى با دریافت رمزگان زیباشناختى، اجتماعى و فرهنگى هر طرح، مفاهیم مستتر در آن را لایه هاى درونى و پنهان طرح را تأویل و مکشوف مى گرداند. هدف این پژوهش ارائه خوانشی نشانه شناختی از فضاهای حکومتی و دولتی دوره پهلوی در شهر تبریز با روش تحلیلی- توصیفی در پرتو اندیشه های پیرس و دوسوسور است که در گذر زمان تبدیل به نشانه ارتباطی در شهرها شده اند. و حامل پیام هایی در لایه های معماری و فرامعماری خود هستند. در این پژوهش سعی شده است تا با محدود کردن تحقیق به حوزه حکومتی و دولتی در یک مقطع زمانی خاص، نتایج جامع و دقیق تری حاصل گردد.
Semiotics is an objective manifestation of an absent concept or phenomenon in order to communicate with the audience, and from the point where architecture is basically not to communicate, but to implement a function; It is considered a special and challenging case for semiotics. Considering that the dominant trend in Pahlavi period architecture was the Iranian form of modern architecture, which was named as pseudo-modernist architecture; Considering that the buildings of this period were the physical manifestation of the characteristics, characteristics or preferences of the Iranian society at that time, they can be used as physical documents and evidences in examining the cultural, social, economic and religious characteristics of a huge part of the society of that period. have been investigated and represent the body of the society. One of the manifestations of these developments, the change and how the architecture of government buildings in Tabriz city conveys modern and modern concepts through the semiotics of form and meaning, forms the main question of this research. And what components have the physical elements of architecture (the architecture of government and government buildings in Tabriz) become a means of communicating meaning? To interpret these concepts, the science of semiotics, by receiving the aesthetic, social and cultural codes of each design, interprets and reveals the hidden concepts in those inner and hidden layers of the design. The purpose of this research is to provide a semiotic reading of the governmental and governmental spaces of the Pahlavi period in the city of Tabriz with an analytical-descriptive method in the light of Peirce's and De Saussure's ideas, which have become communication signs in cities over time. and carry messages in their architectural and meta-architectural layers.This article with the main purpose is to present a semiotic reading of the governmental and governmental spaces of the Pahlavi period of Tabriz based on the ideas of Peirce and de Saussure, which over time have become a sign of communication in the spaces of the city; And to find the answer to this main question, what are the physical elements of architecture (the architecture of Tabriz government buildings) with which components have become the means of communicating meaning? Analyzed the architectural features of Pahlavi era government buildings in Tabriz. Because architecture as a part of culture is a sign system and on the other hand as a tool for communication. In this regard, the semiotic views of Ferdinand de Saussure and Peirce have been used to establish this connection. The results of this research, while revealing different layers of meaning, indicate that the factors affecting communication include cultural and social context, symbolic function, architectural codes and explicit use, communication tools, and meta-architectural codes. It is received from architectural layers (structure, spatial communication, combination of volumes, architectural composition, physical messages). From the meta-architectural layers (cultural, social, economic), meta-architectural messages (objectivity of the project, place of the project, time of the project) are deduced. In this research, an attempt has been made to obtain more comprehensive and accurate results by limiting the research to the governmental and governmental spheres at a specific point in time.
_||_