نقدی بر حکم قطع دست سارق، براساس تعمیم نظریه ی مقاصد شریعت
محورهای موضوعی : جامع الفقهیهمریم خلیلی 1 , رامین پورسعید 2
1 - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور، واحد کرج، رشته ی
حقوق جزا و جرم شناسی، کرج، ایران.
2 - استادیار دانشگاه پیام نور، واحد هشتگرد، گروه حقوق، هشتگرد، ایران
کلید واژه: مجازات, قطع دست سارق, نظریه ی مقاصد شریعت, عدالت, شاطبی,
چکیده مقاله :
برابر بند الف ماده ی 201 قانون مجازات اسلامی، حد سرقت در مرتبه ی اول قطع چهار انگشت دست راست سارق است. شاطبی بر آن بود که فهم مفسران از کتاب و سنت نباید با اغراض اصلی شارع نظیر حفظ جان، مال، عقل، نسل و دین معارض شده و منجر به تضییع این مقاصد گردد. برخی از فقهای معاصر، مانند ابوالقاسم گرجی با تعمیم مقاصد شارع به عدالت و اصلاح جامعه مبنایی را معرفی کردند که براساس آن، برداشت لفظ مدار از ظاهر آیه ی 38، سوره ی مائده؛ یعنی قطع فیزیکی دست سارق، قابل بازنگری خواهد بود.
According to the first clause of article 201 Eslamic penal law, the punishment for theft at first time is cutting off four fingers of his right hand. Abu-AL-Ishagh AL- shattebi believed that interpreter’s understanding of Holy Quran and tradition should not contrast with other’s main ends of legislator such as securing life, reason, Capital of , generation and religion, and also should not squandering them . Some contemporary jurists such as Abolghassem Gorji have introduced a new ground through expanding the legislator’s ends to justice and social reform. Based on this new ground, literal understanding of verse 38 Maeideh, cutting off thief’s hand is seriously under question.
آبادیان، محبوبه، عدالت اجتماعی در فقه امامیه با رویکردی بر نظرات امامخمینی(ره)، تهران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، پایاننامه کارشناسیارشد فقه و حقوق اسلامی، 1389ش.
ایوب البارونی، عیسی، الرقابه المالیه فی عهد الرسول و الخلفاء راشدین، چ1، طرابلس، منشورات جمعه الدعوه الاسلام، 1986م.
بشیریه، حسین، عقل در سیاست، بیچا، تهران، نشر نگاه معاصر، 1386ش.
پورسعید، رامین، بررسی تحلیلی اصاله الظهور، پیش فرضها و پیامدها، تهران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، پایاننامه دکتری فقه و حقوق، 84ـ1383ش.
پیرنیا، حسین، تاریخ ایران باستان، چ2، تهران، انتشارات طرح نو، 1388ش.
جعفری، محمدتقی، فلسفهی دین، بیچا، قم، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشهی اسلامی، 1378ش.
حامد ابوزید، نصر، دوائر الخوف، قرائه فی خطاب المرأه، بیچا، بیروت، المرکز الثقافی، 1999م.
حسنی، اسماعیل، مقاصد شریعت از نگاه ابن عاشور، مهریزی، مهدی، بیچا، قم، نشر صحیفه خرد، 1383ش.
حلاق، وائل، تاریخ تئوریهای حقوق اسلامی، راسخ، محمد، بیچا، تهران، نشر نی، 1386ش.
رضایی، حسن، ثابت و متغییر در نظام کیفری اسلام، تهران، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، پایاننامه دکتری حقوق جزا و جرمشناسی، 1381ش.
رضایی، حسن، نقش مقتضیات زمان و مکان در نظام کیفری اسلام، بیچا، تهران، موسسه چاپ و نشر عروج، 1382ش.
ریسونی، احمد، اهداف دین از دیدگاه شاطبی، بیچا، قم، مرکز مطالعات تحقیقات اسلامی، 1376ش.
الشاطبی، ابوالاسحاق، الموافقات فی اصول الشریعه، بیچا، قاهره، مکتب التجاری، 1997م.
العاملی (شهیداول)، جمالالدین مکی، اللمعه الدمشقیه، غرویان، علی و شیروانی، علی، چ31، قم، دارالفکر، 1386ش.
العاملی (شهیدثانی)، زینالدین بن علی، الروضهالبهیه فی شرح اللمعهالدمشقیه، شیروانی، علی، چ9، قم، دارالعلم، 1389ش.
عربی زنجانی، بهنام، شریعتی و سروش، بیچا، تهران، نشرآریابان، 1382ش.
فیض، علیرضا، ویژگیهای اجتهاد فقه پویا، بیچا، تهران، پژوهشگاه علوم اسلامی، 1381ش.
کاتوزیان، ناصر، فلسفه حقوق، چ4، تهران، شرکت سهامی انتشار، 1385ش.
کاتوزیان، ناصر، مقدمه علم حقوق، چ30، تهران، شرکت سهامی انتشار، 1381ش.
کلارکسون، سی.ام.وی، تحلیل مبانی حقوق جزا، میرمحمد صادقی، حسین، بیچا، تهران، نشر جهاد دانشگاهی، دانشگاه شهید بهشتی، 1374ش.
گرجی، ابوالقاسم، آیات الاحکام، بیچا، تهران، انتشارات میزان، 1380ش.
گرجی، ابوالقاسم، مجموعه مقالات و مصاحبههای علمی کنگره امام خمینی(ره)، بیچا، قم، نشر آثار امام، 1378ش.
لاریجانی، محمدجواد، نقد دینداری، بیچا، تهران، اطلاعات، 1372ش.
مجتهد شبستری، محمد، نقدی بر قرائت رسمی از دین، بیچا، تهران، طرح نو، 1381ش.
محمصانی، صبحی، فلسفه قانونگذاری در اسلام، گلستانی، اسماعیل، بیچا، تهران، انتشارات امیر کبیر، 1385ش.
منتظری، حسینعلی، پاسخ به پرسشهایی پیرامون مجازات های اسلامی و حقوق بشر، بیچا، تهران، نشر گواهان، 1388ش.
منصور، جهانگیر، قانون مجازات اسلامی، چ14، تهران: انتشارات آگاه، 1381ش.
نوربها، رضا، زمینه حقوق جزای عمومی، چ5، تهران، گنج دانش، 1380ش.