تاملی بر توسعه سازه های آبی و استفاده از راه های آبی در تمدن هخامنشی
محورهای موضوعی : فصلنامه تاریخ
اسکندر ممبینی
1
,
شکوه السادات اعرابی هاشمی
2
,
احمد کامرانی فر
3
1 - دانشجوی دکتری تاریخ، گروه تاریخ، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران.
2 - استادیار گروه تاریخ، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران.
3 - استادیار، گروه تاریخ، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران.
کلید واژه: دریانوردی, آبراهه, امپراتوری هخامنشی, مرزهای دریایی,
چکیده مقاله :
ایرانیان در دوره هخامنشی با تصرف قلمروی امپراتوری بابل و لیدی و دسترسی به یکی از مناطق مهم اقتصادی دنیای قدیم یعنی بین‌النهرین و کرانه‌های شرقی دریای مدیترانه و مصر، تجربه هزار ساله دریانوردی اقوام گوناگون در این نواحی را به ارث برده و در جهت تقویت این میراث گران‌بها قدم‌های موثری برداشتند؛ عمده این اقدامات در جهت تسهیل امور بازرگانی دریایی و بهره‌گیری از مسیرهای دریایی صورت پذیرفت. اعزام یک گروه اکتشاف دریایی به خلیج فارس و اقیانوس هند و دریای سرخ، اقدام به حفر کانال سوئز در سال 497ق.م. و اتصال خلیج‌فارس به دریای مدیترانه از طریق ایجاد یک آبراه بزرگ در مصر و ساخت بنادر و تشکیل ناوگان عظیم از کشتی های جنگی و حمایتی بخشی از اقدامات و برنامه گسترده بازرگانی و اقتصادی و نظامی هخامنشیان بویژه داریوش اول محسوب می‌شود و نشان می دهد که هخامنشیان بر اهمیت استراتژیک پهنه های آبی ونقش آفرینی نظامی و اقتصادی در این پهنه ها واقف بوده اند. بررسی جایگاه این حوزه ها از دیدگاه نظامی و اقتصادی و اثر آن بر سیاست های کوتاه مدت و بلندمدت دولت هخامنشی هدف اصلی این نوشتار بوده است.
Iranians in the Achaemenid period with the conquest of the Babylonian and Lady empires and access to one of the most important economic regions of the ancient world, Mesopotamia and the eastern shores of the Mediterranean and Egypt, inherited a thousand years of maritime experience of different ethnic groups in these areas and to strengthen this heritage. Precious took effective steps; Most of these measures were taken to facilitate maritime trade and the use of sea routes. Sending a naval exploration team to the Persian Gulf, the Indian Ocean, and the Red Sea, began digging the Suez Canal in 497 BC. The connection of the Persian Gulf to the Mediterranean Sea through the construction of a large waterway in Egypt and the construction of ports and the formation of a large fleet of warships and support ships is part of the extensive commercial, economic and military actions and program of the Achaemenids, especially Darius I and shows that the Achaemenids They are aware of the strategic importance of water areas and their military and economic role in these areas. The main purpose of this article is to examine the position of these areas from a military and economic perspective and its effect on the short-term and long-term policies of the Achaemenid government.
_||_