اثر کاربرد پلی آمینها برسفتی بافت و فیزیولوژی پس از برداشت گیلاس رقم تک دانه مشهد
محورهای موضوعی : میکروبیولوژی مواد غذاییحسین شریف زادگان 1 , وحید عبدوسی 2 , مسعود مشهدی اکبری بوجار 3 , محمد رضا نائینی 4
1 - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه باغبانی، تهران، ایران
2 - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه باغبانی، تهران، ایران
3 - دانشیار دانشگاه تربیت معلم تهران، گروه زیست شناسی، تهران، ایران
4 - عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی قم، قم، ایران
کلید واژه: : اسپرمیدین, پلی آمینها, پوترسین, عمر پس از برداشت, گیلاس,
چکیده مقاله :
مقدمه: گیلاس یکی از محصولات مهم باغی دنیا بخصوص در صنایع تبدیلی میباشد. از آنجایی که ترکیبات پلی آمین در فرآیندهای پس از برداشت نقش ویژه‌ای دارند لذا این تحقیق به منظور بررسی اثر پلی آمینها بر روی سفتی بافت، عمر و فیزیولوژی پس از برداشت گیلاس رقم تک دانه مشهد انجام شد. مواد و روش‌ها: در این تحقیق 6 درخت 19 ساله از درختان رقم مذکور در شرایط رشدی یکسان و به صورت کاملاً تصادفی انتخاب شدند و پس از انتخاب شاخه‌های هم ارتفاع و عاری از بیماری، محلول پاشی خارجی در سه تکرار انجام شد در این تحقیق میوه‌ها با دو نوع پلی آمین اسپرمیدین (SPD) و پوترسین (PUT) تیمار شدند، به نحوی که تیمار اسپرمیدین در سه غلظت 1 ، 5/0 و 1/0 میلی مولار و پوترسین با دو غلظت 1 و5/0 میلی‌مولار به همراه شاهد درنظر گرفته شده بود. استعمال خارجی پلی آمینها بر روی شاخه‌های درختان گیلاس به صورت محلول پاشی و اسپری در سه مرحله فنولوژیکی 5 تا 10 روز قبل از تمام گل (FB) ، 5 تا 10 روز بعد از تمام گل و مرحله رنگ گرفتن میوه‌ها انجام شده بود. یافته‌ها: پس از تیمار شاخه جهت بررسی اثر این مواد، صفاتی از قبیل سفتی بافت، درصد مواد جامد محلول (TSS)، درصد اسیدیته (TA)، وزن میوه، حجم میوه، میزان کربوهیدرات میوه، میزان عمر پس از برداشت میوه و نسبت مواد جامد محلول به اسیدیته ((TSS/TA اندازه‌گیری گردید . تیمار پلی آمینها به خصوص اسپرمیدین 1 میلی مولار باعث افزایش میزان حجم و وزن میوه گردید و همچنین باعث افزایش میزان کربوهیدرات وسفتی بافت میوه و به دنبال آن عمر پس از برداشت میوه نیز به طور معنی داری افزایش نشان داد که در صنایع تبدیلی اهمیت بالایی دارد. تیمار پلی آمینها باعث افزایش درصد مواد جامد محلول گردید و از کاهش اسیدیته در میوه‌ها جلوگیری نموده و نسبت TSS/TA را افزایش داد . نتیجه گیری: تیمار پلی آمینها به خصوص اسپرمیدین 1 میلی مولار باعث افزایش سفتی بافت میوه و ماندگاری آن می‌شود که این اثرات به شدت به زمان محلول پاشی و غلظت این ترکیبات بستگی دارد.
Introduction: Cherry is one of the most popular and important horticultural products for the food processing industry. Since polyamines compounds in postharvest processing have a special role, this study was conducted to examine the effect of polyamines on the firmness and the shelf life of cherries after harvesting. Materials and Methods: In this study, 16 trees of 19 years old with the same growth condition were randomly selected. After selecting the healthy branches the external parts were treated with two types of polyamines, spermidine and putrescine in triplicate orders. The former was applied at the concentrations of 0.1, 0.5 and 1 mM and the latter at 0.5 and 1 mM. External applications of polyamines were carried out in three phenological stages, 5 to 10 days before the full bloom, 5 to 10 days after the full bloom and the staining. Results: After treatment, characteristics such as fruit size, fruit weight, acidity (TA), soluble solids, percent carbohydrate, and ratio of soluble solids to acidity were measured. Spermidine 1 mM treatment increased size and weight, and also increased the amount of carbohydrates and fruit firmness. Conclusions: Treatment of polyamines, especially spermidine in 1 mM increased the firmness and durability and the effect strongly depends on the time of spraying and the concentration of these compounds.