آسیب شناسی و فراوانی نماتود پارابرونما اسکریابینی در نشخوارکنندگان کوچک استان کرمان
محورهای موضوعی : پاتوبیولوژی مقایسه ای
رضا خیراندیش، محمدحسین رادفر، شهرزاد عزیزی، امین مثنوی‌پور .
1
(.)
کلید واژه: پارابرونما, لارو, آسیب شناسی, گوسفند, بز,
چکیده مقاله :
انگل های دستگاه گوارش به دلیل بروز اسهال و عفونت های تحت بالینی سبب کاهش وزن و تولید به ویژه در نشخوارکنندگان کوچک می‌شوند. انگل پارابرونما اسکریابینی یکی از شایع ترین نماتودهای شیردان است. تاکنون مطالعه ای در خصوص آسیب شناسی این انگل و مرحله توقف رشد لاروی انگل پارابرونما صورت نگرفته است. در مطالعه حاضر، با مراجعه به کشتارگاه، 1189 شیردان نشخوارکننده کوچک (بدون تفکیک گوسفند یا بز) به صورت تصادفی انتخاب شدند و بطور ماکروسکوپیک از لحاظ وجود انگل های شیردان بررسی شدند. از نظر ماکروسکوپیک، در سطح شیردان، تخریش های کوچک و گاهی زخم، ضخیم شدن مخاط شیردان و افزایش ترشحات موکوسی قابل مشاهده بود با توجه به نتایج به دست آمده، از مجموع 1189 نمونه ی شیردان جمع آوری شده از کشتارگاه کرمان، 807 شیردان (%87/67) آلوده به نماتود بودند و 382 شیردان (%12/32) هیچ گونه آلودگی به انگل های کرمی نداشتند. از 807 نمونه ی آلوده به نماتود، 307 نمونه (%82/25) فقط به پارابرونما و تعداد 500 شیردان (%05/42) علاوه بر پارابرونما به سایر نماتودها نیز آلوده بودند. از مجموع 307 نمونه ی خالص آلوده به پارابرونما، تعداد 247 شیردان جهت هضم با پپسین و مطالعه پاتولوژیک انتخاب شدند. در آسیب شناسی بافتی، مقاطع مختلف انگل بالغ در لایه ی مخاطی شیردان دیده شد. کاهش سلول های پریتال غدد، هیپرپلازی سلول های موکوسی و واکنش التهابی شامل تجمع لنفوسیت ها و ائوزینوفیل ها و در مواردی واکنش گرانولوماتوز در اطراف انگل مشاهده گردید. هیچگونه لارو انگل پارابرونما در غدد شیردان در مقاطع پاتولوژیک مشاهده نگردید. نتایج این مطالعه نشان دهنده آلودگی نشخوارکنندگان کوچک استان کرمان به انگل پارابرونما اسکریابینی و وجود جراحات آسیب شناسی در شیردان بود.
Gastrointestinal parasites (GIN) cause weight loss and reduced productions especially in small ruminant especially in subclinical parasitic infections. Severity of infection depends on geographical condition and climate area. Information about various parasites can be effective in better diagnosis and treatment. Parabronema skrjabini is one of a common abomasal nematode. No study is present on the pathologic findings and hypobiotic larvae of this nematode in the veterinary literature. Therefore, this study was designed to determine the prevalence of parasite, pathologic lesions and arrested larval stage in sheep and goats in Kerman province. In the present study, the abomasums of 1189 slaughtered sheep and goats were selected randomly and examined grossly for detection of nematodes. 807 (67.87%) out of 1189 infected abomasums with different nematodes that 307 (32/12%) samples showed pure contamination with Parabronema skrjabini. 247out of 307 abomasums were randomly selected for tissue digestion with pepsin and histopathologic investigation. No larvae were found in digested tissues. In pathologic study, the mucosal erosions and ulcers, thickening of abomasum mucosal later and increasing mucus secretion were grossly observed. Histopathologic study showed hyperplasia of mucosal cells, decreasing of parietal cells, inflammatory reaction including lymphocytes and eosinophils infiltration associated with different sections of adult nematode in the abomasal glands. Also, granulomatous inflammation was found around some nematode sections.