عوامل موثر در ارتباطات دیپلماتیک فرهنگی کلان‌شهرتهران در راستای دیپلماسی ارتباطی فرهنگی
محورهای موضوعی : مدیریت فرهنگیمحبوبه خرازی 1 , نسیم مجیدی قهرودی 2 , بهروز کاوه‌ئی 3
1 - دانش آموخته دکتری علوم ارتباطات اجتماعی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران (نویسنده مسئول).
2 - استادیار، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - استادیار، گروه مدیریت و اقتصاد، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کلید واژه: ارتباطات استراتژیک, دیپلماسی فرهنگی, شهرهای خلاق, پارادیپلماسی, دیپلماسی شهری, سند برنامه سوم توسعه شهر تهران,
چکیده مقاله :
مقدمه و هدف پژوهش: هدف از پژوهش حاضر بررسی "نقش کلان‌شهر تهران در بهینه‌سازی دیپلماسی ارتباطی فرهنگی" با اتخاذ رویکرد میان رشته‌ای می‌باشد که در چارچوب تئوریک دربرگیرنده رویکردهای نظری حوزه‌های: دیپلماسی عمومی استراتژیک؛ نظریه دیپلماسی عمومی-دیپلماسی فرهنگی و ارتباطات- نای در قدرت نرم، ارتباطات استراتژیک، شهر شبکه‌ای شهر اطلاعاتی آینده، پارادیپلماسی و دیپلماسی شهری است. روش پژوهش: این پژوهش اکتشافی از نظر هدف کاربردی، از نظر تحلیلی از نوع تحلیل همبستگی و از لحاظ شیوه جمع‌آوری اطلاعات از نوع تحقیق پیمایشی و مقطعی است. در این پژوهش هم‌چنین از روش‌های توصیفی آماری مانند جدول‌ها و نمودارهای توزیع فراوانی، جدول‌های توافقی و روش‌های استنباطی آماری مانند آزمون برازش توزیع کلموگروف-اسمیرنوف، شاپیرو-ویلک، آزمون‌های معنی‌داری وجود اختلاف در میانگین‌ها مانند آزمون‌های آنالیز واریانس یک طرفه، آنالیز واریانس ناپارامتری کروسکال-والیس، آزمون تساوی واریانس توکی، آزمون یو من ویتنی استفاده شده است. یافته‌ها: ماهیت ارتباطات و اقدامات ارتباطی شهر تهران، با ماهیت ارتباطات استراتژیک نوین دیپلماسی عمومی و دیپلماسی فرهنگی هماهنگی ندارد. از سوی دیگر دیپلماسی فرهنگی تهران، ارتباطی و فراشبکه‌ای طراحی و اجراء نمی‌شود و این شهر چندان از اعضای فعال سازمان‌ها، مجامع و برنامه‌های بین‌المللی شهری محسوب نمی‌شود. این ظرفیت فعال محدود شهر تهران در حوزه دیپلماسی فرهنگی، هم‌چنین زمینه لازم برای اجراء رویکردهای شهر خلاق در روابط بین‌المللی کنونی شهر تهران را فراهم نمی‌کند. نتیجه‌گیری: نتیجه نهایی تحقیق حاکی از آنست که از کلیه ظرفیت‌های کلان‌شهر تهران در راستای بهینه‌سازی دیپلماسی ارتباطی فرهنگی کشور بهره‌برداری مناسبی انجام نگرفته است و تنها اقدامات و روندهای اندکی در این راستا فعال می‌باشند. هم‌چنین این نتیجه حاصل شده است که یک رویکرد سیستماتیک نسبت به نقش کلان‌شهر تهران در دیپلماسی ارتباطی فرهنگی وجود ندارد.
Introduction & Objective: The purpose of this study is to investigate the "role of Tehran metropolis in optimizing cultural communication diplomacy" by adopting an interdisciplinary approach that includes theoretical approaches in the theoretical framework of the fields: public and strategic diplomacy; The theory of public diplomacy - cultural diplomacy and communication - is the trail in soft power, strategic communications, the network city of the future information city, paradiplomacy and urban diplomacy.Research Method: This exploratory research is applied in terms of purpose, correlation analysis in terms of analysis and survey and cross-sectional research in terms of data collection method. In this study, descriptive-statistical methods such as frequency distribution tables and graphs, agreement tables and statistical inferential methods such as Kolmogorov-Smirnov, Shapiro-Wilk distribution fitting test, significant tests for differences in means such as analysis of variance, analysis of variance and analysis of variance and variance were analyzed. Wallis, Tukey's variance test, U Mann-Whitney test were used.Findings: The nature of communication and communication measures in Tehran is not in line with the nature of modern strategic communication of public diplomacy and cultural diplomacy. On the other hand, Tehran's cultural diplomacy is not designed and implemented through communication and cross-networks, and this city is not considered an active member of international organizations, associations and programs. This limited active capacity of Tehran in the field of cultural diplomacy also does not provide the necessary ground for the implementation of creative city approaches in the current international relations of Tehran.Conclusion: The final result of the research indicates that all the capacities of Tehran metropolis in order to optimize the cultural communication diplomacy of the country have not been properly exploited and only a few measures and processes are active in this regard. It has also been concluded that there is no systematic approach to the role of the metropolis of Tehran in cultural communication diplomacy.
خرازی اذر، رها (1397). برندینگ شهری؛ عطف به دیپلماسی رسانه‌ای، انتشارات پشتیبان، تهران.
خرازی آذر، رها (1391). ماتریس استراتژی فرهنگی کلان‌شهرهای جهان، همایش مدیریت استراتژیک فرهنگی شهر تهران، معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران.
روزنا، جیمز (1382). جهان آشوب‌زده، ترجمه: علیرضا طیب، انتشارات پژوهشکده مطالعات راهبردی، تهران.
زهرانا، روندا (1393) دیپلماسی عمومی و ارتباطات استراتژیک آمریکا پس از 11 سپتامبر، ترجمه: مهدی ذوالفقاری، انتشارات دانشگاه امام صادق (ع)، تهران.
صالحی امیری، رضا؛ محمدی، سعید (1389). دیپلماسی فرهنگی. ققنوس. تهران.
عربیون ابوالقاسم، عبدی جمایران علی، نورعلی محسن (1395). مبانی و راهبردهای شهر خلاق در یک نگاه، همایش ملی اقتصاد خلاق، دانشگاه ازاد اسلامی.
فلوریدا، ریچارد (1390). شهرها و طبقه خلاق، ترجمۀ محمد اسماعیل انصاری و ابراهیم انصاری، انتشارات جامعه‌شناسان، تهران.
کاستلز، مانوئل (1380). ع‍ص‍ر اطلاعات: اقتصاد، ج‍ام‍ع‍ه و فرهنگ. (احمد علیقلیان؛ افشین خاکباز، جلد 1-3 نشر نو. تهران.
میر، سیدمحسن، صالحی امیری، سیدرضا، قیومی، عباسعلی، عزیزآبادی فراهانی، فاطمه (1397). ارائه الگوی مدیریت اطلاعات فرهنگی در سازمان‌ها و مراکز فرهنگی ایران. فصلنامه انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات.
میرزایی، حسن و سیادتی سیدمحمد امین (1392). فضا، هویت بخشی و توسعه (مورد مطالعه روستاهای خیر آباد و رکن آباد شهر سمنان، فصلنامه انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات.
میلسن، ژان و همکاران (1388). دیپلماسی عمومی نوین؛ قدرت نرم در روابط بین‌الملل. رضا کلهر و سید محسن روحانی، دانشگاه امام صادق(ع)، ج 2، تهران.
نای، جوزف (1389). قدرت نرم ابزارهای موفقیت در سیاست بین‌الملل، مترجم: سید محسن روحانی، مهدی ذوالفقاری، امام صادق(ع)، تهران.
- وارثی، حمیدرضا و تقی‌زاده، الهام (1393). تحلیل و ارزیابی تغییر و تحوّلات شهرنشینی در کشورهای جهان سوم مطالعه‌ی موردی: کشور هندوستان، فصلنامه مطالعات شبه قاره، دوره 6، شماره 18، تابستان 1393.
ودادهیر, ابوعلی, صالحی, امیرحسین (1396). دلالت‌های فرهنگی تکنولوژی‌های ارتباطی اطلاعاتی هوشمند روی طبقه متوسط شهر تهران، فصلنامه انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات.
_||_Abrahamson, M (2004). global cities, Oxford University Press, London.
Acuto, Michele (2009). Localizing the Global City A (Plitical) Research’ through the ‘Invisible College Note.
Cha, V (2013). The Asian games and diplomacy in Asia: Korea–China–Russia, The International Journal of the History of Sport, 30 (10.
Friedman. John (1995). Where We Stand: a decade of world city research, “World Cities in a World System”, Edited by: Paul L. Knox and Peter J. Taylor, Cambridge University Presss.
Hall, Peter (2004). World Cities, Mega-Cities And Global Mega-City-Regions. Gawc Annual Lecture 2004.
Hocking, Brian (1993). Localizing Foreign Policy, Non-central Governments and Multilayered Diplomacy, Palgrave Macmillan.
IU, X (2017). Look Beyond and Beneath the Soft Power: An Alternative Analytical Framework for China’s Cultural Diplomacy. Cambridge Journal of China Studies, 12.
Keil, roger and Brenner, Neil, From Global Cities to Globalized Urbanization, Globalism, Journal of Culture, Politlcs and Innovation 2014, No. 3, Published online by “Globus et Locus.
Khan, Yasmin (2012). World Cities Culture: a tale of 12 cities, Guardian Professional Available. culture-professionals-network/culture-professionals-blog/2012/aug/03/world-cities-culture-summit-report
Knaap der Van, G (2008). Anthropology Urban, Nashreney: Tehran.
McAdams, Michael (2007). Global Cities as Centers of Cultural Influence: A Focus on Istanbul, Turkey, Journal of Global Cultural Studies, Simon Anholt.
Sassen, S (2008). Specialized Cities Make A Difference, At (Enr. Construction. Sassen, Saskia 2012. The Global inside The National: A Research Agenda for Sociology, www.sociopedia, ISA.
Smith, Nancy Paige (1988). Paradiplomacy Between the U. S and Canadian Provinces: the Case of Acid Rain Memoranda of Understanding, Journal of Bordelands Studies, Vol III, No 1(March 1988).
Song Lilei, Qiqi Zhao (2017). A Model for the Belt and Road Initiative: China’s Cultural Diplomacy Toward Central and Eastern European Countries, The Belt & Road Initiative in the Global Arena.