کارکرد هوش سازمانی در برنامهریزی راهبردی سازمان (مورد مطالعه: موسسه آموزش عالی علوم انسانی قم)
محورهای موضوعی : مدیریت فرهنگی
1 - استادیار گروه مدیریت، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) Manteghi@iki.ac.ir
کلید واژه: برنامهریزی, برنامه راهبردی, هوش سازمانی,
چکیده مقاله :
مقدمه و هدف پژوهش: این پژوهش با هدف شکل‌گیری برنامهریزی راهبردی مبتنی بر هوش جمعی سازمانی در یک موسسه آموزش عالی طراحی شده است. پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی است. روش پژوهش: از حیث نحوه گردآوری داده‌ها، از نوع پژوهش‌های توصیفی محسوب می‌شود و از لحاظ ارتباط بین متغیرهای تحقیق، از نوع علٌی است. در جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه هوش سازمانی آلبرشت و پرسشنامه برنامهریزی راهبردی برایسون، استفاده شده است. جامعه آماری عبارتند از کارکنان موسسه آموزش عالی علوم انسانی، که به کمک فرمول کوکران، در سطح اطیمنان 95 درصد، حجم نمونه آماری 117 نفر مشخص شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ 93 درصد تعیین شد. یافته‌ها: تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که بین هوش سازمانی و برنامهریزی راهبردی همبستگی مثبت معنادار وجود دارد و فرضیه اصلی پژوهش پذیرفته شد. نتیجه‌گیری: نتایج ضریب همبستگی نشان داد که همه ابعاد متغیر هوش سازمانی ارتباط مثبت و معناداری با همه ابعاد برنامهریزی راهبردی دارند.
The purpose of this study was to develop a strategic planning based on organizational intelligence in a higher education institute. In terms of purpose, the research is applied and in terms of data collection, it is a kind of descriptive research and in terms of relationship between research variables is causal. Albrecht organizational intelligence questionnaire and Bryson strategic planning questionnaire were used for data collection. Statistical population includes the staff of Higher Education Institute of Humanities, which was determined by Cochran formula at 95% confidence level, 117 sample size. The reliability of the questionnaire was determined using Cronbach's alpha of 93%. The results of data analysis showed that there is a significant positive correlation between organizational intelligence and strategic planning and the main hypothesis of the study was accepted. The results of correlation coefficient showed that all variables of organizational intelligence had a positive and significant relationship with all aspects of strategic planning.
_||_