بررسی سبک رهبری تحول‌گرا و رابطه آن با اثربخشی سازمانی در سازمان صدا و سیما
محورهای موضوعی : مدیریت فرهنگیعلی میکائیلی 1 , علی اکبر فرهنگی 2 , حمید رضا حسینی دانا 3
1 - دانشجوی دکتری مدیریت، گروه مدیریت رسانه، دانشکده مدیریت و اقتصاد، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران (نویسنده مسئول)
2 - استاد تمام، گروه مدیریت رسانه، دانشکده مدیریت و اقتصاد، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - استادیار، گروه مدیریت رسانه، دانشکده علوم انسانی و هنر، واحد دماوند، دانشگاه آزاد اسلامی، دماوند، ایران.
کلید واژه: سبک رهبری, اثربخشی سازمانی, رهبری تحول گرا, صداوسیما, رهبری,
چکیده مقاله :
مقدمه و هدف پژوهش: در چند دهه اخیر نقش سازمان‌های رسانه‌ای بیشتر و پررنگ‌تر شده است و این امر باعث شده است که این سازمان‌ها از ابعاد مختلف مورد مطالعه و تحقیق قرار گیرند. یکی از این ابعاد بعد مدیریتی و اثربخشی این سازمان‌ها است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین سبک رهبری تحول‌گرا و اثربخشی سازمانی در سازمان صدا و سیما در تهران به روش پیمایشی انجام شده است. روش پژوهش: پژوهش حاضر مطالعه‌ای توصیفی- تحلیلی و روش آن پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش 400 نفر از کارکنان 7 معاونت سیما، صدا، خبر، پشتیبانی، آموزش، پژوهش و برنامه‌ریزی و فنی در تهران بوده‌اند. این نمونه با روش تصادفی طبقه‌ای در این معاونت‌ها انتخاب شده‌اند. داده از طریق پرسشنامه استاندارد سبک رهبری تحول‌گرا (سؤال 20) و پرسشنامه اثربخشی سازمانی (سؤال 28) گرداوری شده است. پایایی این پرسشنامه‌ها با آلفای کرونباخ محاسبه شده برای پرسشنامه سبک رهبری تحول‌گرا 90/0 و پرسشنامه اثربخشی سازمانی 91/0 به تأیید رسیده است. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSSنسخه 26 انجام شده است. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که بین مؤلفه‌های سبک رهبری تحول‌گرا و اثربخشی سازمانی در سازمان صدا و سیما رابطه معنی‌داری در سطح 1درصد (01/0>(000/0p=) وجود دارد. به طور کلی بین شاخص سبک رهبری تحول‌گرا و اثربخشی آن در سازمان صدا و سیما رابطه مستقیم و معنی‌داری وجود دارد. نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش، سبک رهبری تحول‌گرا رابطه‌ای قوی و مثبتی با میزان اثربخشی سازمانی دارد، بدین معنا که بکارگیری سبک رهبری تحول‌گرا در سازمان صدا و سیما منجر به هدایت کارکنان جهت افزایش اثربخشی بیشتر سازمان و در نتیجه رسیدن سازمان صدا و سیما به اهداف از پیش تعیین شده می‌شود.
Introduction & Objective of Research: In recent decades, the role of media organizations has become more and more prominent and this has led to the study and research of these organizations from different dimensions. One of these dimensions is the management dimension and effectiveness of these organizations. The aim of this study was to investigate the relationship between transformational leadership style and organizational effectiveness in the Radio and Television of Iran in a survey method.Research Method: The present study is a descriptive-analytical study and its survey method. The statistical population of this research was 400 employees of 7 departments of "Broadcasting, Voice, News, Support, Education, Research and Planning and Technology" in Tehran. These samples were selected by stratified random sampling method in these deputies. Data were collected through the Standard Transformational Leadership Style Questionnaire (Question 20) and the Organizational Effectiveness Questionnaire (Question 28). The reliability of these questionnaires was confirmed by Cronbach's alpha calculated for the transformational leadership style questionnaire of 0.90 and the organizational effectiveness questionnaire of 0.91. Data analysis was performed using SPSS software version 26.Findings: The findings show that there is a significant relationship between the components of transformational leadership style and organizational effectiveness in the Radio and Television Organization at the level of 1% (p = 0.01) .In general, between the transformational leadership style index and its effectiveness There is a direct and significant relationship in the Radio and Television Organization.Conclusion: According to the results of the study, transformational leadership style has a strong and positive relationship with the level of organizational effectiveness, meaning that the use of transformational leadership style in the broadcaster leads to directing employees to increase the effectiveness of the organization and thus achieve the goals of the broadcaster Is predetermined.
ایران‌نژادپاریزی، مهدی (1395). مدیریت سازمان‌های پیچیده ازتئوری تا عمل (دیگاه استراتژیک)، تهران: انتشارات مدیران.
اکرادی، احسان، یاسرمحمدنیا و مجتبی عباسی (1394). بررسی رابطه سبک رهبری تحول‌گرا با تعالی سازمانی در ادارات آموزش و پرورش استان زنجان: فصلنامه پژوهش‌های رهبری و مدیریت آموزشی،سال اول، شماره 4.
تابلی، حمید و دیگران (1391). بررسی رابطه بین سبک رهبری تحول‌آفرین و خلاقیت کارکنان در سازمان‌های دولتی شهرستان نی ریز: فصلنامه ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، دوره 2.
توکلی، غلامرضا و بهنام بهشتی‌پور (1390). دانشنامه رهبری، تهران: انتشارات رسا.
ریجارد ال، دفت (1392). مبانی و تئوری و طراحی سازمان، ترجمه: پارسائیان و اعرابی، تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی، چاپ هشتم.
رودساز، حبیت و رضا میر محرابی (1394). بررسی نقش میانجی فضای اخلاقی مثبت در تبیین ارتباط رهبری تحول آفرین با اثربخشی سازمانی: فصلنامه مطالعات رفتار سازمانسی (ویژه نامه)، سال 4، شماره 5.
ساکی، رضا و دیگران (1394). رابطه سبک‌های رهبری تحولی و تبادلی مدیران با سکوت سازمانی: فصلنامه پژوهش‌های مدیریت منابع سازمانی، دوره 5، شماره 1.
سنجقی، محمد ابراهیم و دیگران (1391). تأثیر گرایش کارآفرینانه بر رابطه بین سبک‌های رهبری و اثربخشی سازمانی: فصلنامه مطالعات رفتار سازمانی، سال اول، شماره 3.
شعبانی‌نژاد، حسین، ابوالفضل علیاری و حسن ابوالقاسم گرجی (1395). رابطه رهبری تحول‌گرا و عملکرد شغلی کارکنان در بیمارستان فارابی: فصلنامه سلامت شماره 65.
شیخ‌علی‌زاده هریس، محبوبه و فرشاد تجاری (1392). تأثیر رهبری تحول‌گرا و فرهنگ سازمانی بر اثربخشی سازمانی در سازمان‌های ورزشی: فصلنامه مطالعات مدیریت ورزشی، شماره 17.
خوشحال کلویر، علی و دیگران (1393). بررسی رابطه بین رهبری تحول آفرین و یاد گیری سازمانی، دومین همایش ملی رویکرد مدیریت، دانشگاه آزاد واحد فومن 23.
ضرغامی، عزت‌الله (1393). راوی صادق: گزارش عملکرد 10 ساله (1383 تا 1393) سازمان صدا و سیما.
عباس، خورشیدی و حسین ذوالفقاری (1392). تئوری‌های مدیریت و رهبری، تهران: انتشارات، یسطرون.
علی اصفهانی، اعظم (1394). بررسی مسائل مدیریتی سازمان صدا و سیما، ماهنامه"مدیریت رسانه"، شماره 13.
فرهنگی، علی اکبر (1395). رهبری سازمانی، تهران: انتشارات میدانچی، چاپ دوم.
فرهنگی، علی‌اکبر، علی شاه میزایی و علی حسین‌زاده (1395). نظریه پردازان و مشاهیر مدیریت، تهران: انتشارات دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها، چاپ چهارم.
فرهادی، اکرم و دیگران (1394). تأثیر رهبری تحول آفرین و یاد گیری سازمانی بر کاهش سکوت سازمانی: پژوهش نامه مدیریت تحول، سال 7، شماره13.
قلیج لی، بهروز (1395). توسعه شایستگی مدیران، رهبری، تهران: انتشارات صفار.
کونگ، لوسی (1392). مدیریت راهبردی رسانه: از نظریه تا اجر، ترجمه: فرهنگی، علی‌اکبر، علیرضا قراگوزلو و مریم خطیب‌زاده، تهران، انتشارات، دانژه، چاپ دوم.
لوسیر، رابرت و کریستوفر اف آکوا (1391). رهبری اثر بخش، ترجمه: فرهنگی، علی‌اکبر و مرتضی رفیع جهاندیده، تهران: انتشارات خجسته
ماکسول، جان (1393). رهبری، ترجمه: فضل‌اله امینی، تهران: انتشارات فرا، چاپ چهارم.
مرادی، محمدرضا و دیگران (1392). مدل‌یابی تأثیر رهبری تحول‌گرا و عدالت سازمانی بر رفتارهای شهروندی سازمانی کارکنان وزارت ورزش و جوانان جمهوری اسلامی‌ایران: فصلنامه مدیریت ورزشی، دوره 5، شماره 4.
مهدیان، محمد جعفر، هوشنگ شیرمحمدی و ناصر جواهری‌زاده (1394). بررسی رابطه سبک رهبری تحول‌گرا با بالندگی سازمانی در اداره آموزش و پرورش شهرستان الشتر: فصلنامه علمی– پژوهشی تحقیقات مدیریت آموزشی، شماره 3.
زکی، محمد علی، گودرزی، حسین و زهره سوری (1394). بررسی رابطه بین سبک مدیریت با اثربخشی سازمانی: فصلنامه مطالعات رفتار سازمانی، شماره 5.
_||_Bryman, alan (1992). Charisma & Leadership in Organizations.Sage Publications.
Bass, B, M, W (1999). Two Decades of Research and Develoment inTransformational Leadrship, European Journal of Work and Organizational Psychology 8(1).
Chiok foong Lk J (2001). Leadership behaviours: effects on job satisfaction, productivity and organizational. Journal Nurs Manag. Vol 9. N4.
Cawthorne, J (2010). Leading form the Middle of the Organization: An Examination of shared Leadership in Academic Libraries. Journal of Academic Librarianship. Vol.36.
Jeevan Jyoti and Manisha Dev (2015). The impact of Transformational leadership on employee creativity: the role learning orientation, Journal of Asia Business Studies, Vol. 9.
Lale, Gumusluoglu and Arzu, Ilsev (2009). Transformational leadership, creativity and organizational innovation, Jornal of Businss Research 62.
Rojas, R (2000). Are view of Models for Measuring Organizational Effectiveness Among for Profit and Nonprofit Organizations. Non-Profit Management and leadership, management, Journal of Business Research, Vol 63.
Stephen p. Robbins and Timothy A. Judge (2014). Organizational Behavior. Prentice Hall.
Spector, P, Borman, W and Cimino, C (2004). Emotional intelligence and leadership styles, Department of Psychology College of Arts and Sciences, available at Shannon Webb.
Zheng, wei, Yang, Baiyin & Mclean, Gary N (2010) Linking Organizational Culture, Structure, Stratege and Organizational effectiveness: Meediating role of Knowledge