اثربخشی نقاشی درمانی بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی دانش آموزان دختر دارای اختلال خواندن
محورهای موضوعی : فصلنامه تعالی مشاوره و روان درمانی
لیلا منصوری
1
,
سمیه روشن نیا
2
,
فریدون شکیبانیا
3
1 - دکتری روان شناسی تربیتی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
2 - کارشناس ارشد، گروه روان شناسی عمومی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
3 - استادیار، گروه علوم تربیتی و روان شناسی، واحد ایذه، دانشگاه آزاد اسلامی، ایذه، ایران
کلید واژه: نقاشی درمانی, , , , , خودکارآمدی, , , , , کیفیت زندگی, , , , , اختلال خواندن,
چکیده مقاله :
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی نقاشی درمانی بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی دانش آموزان دختر دارای اختلال خواندن انجام گرفته است. روش: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه می‌باشد. جامعه آماری آن شامل کلیه دانش-آموزان پایه‌های پنجم و ششم مقطع ابتدایی شهر خرم آباد در سال تحصیلی 1401-1400 بود که از میان آنان تعداد 30 نفر که دارای اختلال خواندن بودند به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب و سپس نمونه منتخب به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه جایگزین شدند (هر گروه 15نفر). آزمودنیهای گروه آزمایشی طی 8 جلسه 60 دقیقه‌ای تحت آموزش نقاشی درمانی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه‌‌های خودکارآمدی (شرر و همکاران، 1982) و کیفیت زندگی (وار و همکاران، 1996) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل بیانگر افزایش معنی‌دار نقاشی درمانی بر خودکارآمدی آزمودنیهای گروه آزمایشی بود (001/0>P)، اما بر کیفیت زندگی تأثیر معنی‌داری مشاهده نشد (63/0>P). نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان گفت نقاشی درمانی یک روش مؤثر در افزایش خودکارآمدی دانش‌آموزان دارای اختلال خواندن است.
Purpose: The present study was conducted to investigate the effectiveness of painting therapy on self-efficacy and quality of life of female students with reading disorders. Methodology: The research method of this study is a semi-experimental type of pre-test-post-test with the control group. The statistical population of this study consisted of all female fifth- and sixth-grade elementary school students in Khoram Abad city in the academic year of 2021-2022. Then 30 people with reading disorder were selected through random multi-stage cluster sampling and were assigned randomly to two groups (15 people in each group). The experimental groups received painting therapy for eight 60-minute sessions. The instruments used in this study were the self-efficacy questionnaire (Sherer et al, 1982) and the quality of life questionnaires )Ware et al, 1996). The data was done using covariance analysis tests. Finding: The results showed a significant increase in painting therapy on the self-efficacy of the subjects in the experimental group (p<0/001), but no significant effect was observed on the quality of life (p<0/63). Conclusion: Based on the result we can say that painting therapy is an effective way in improving self-efficacy in students with reading disorders. Keywords: Painting therapy, Self-efficacy, Quality of Life, Reading Disorders.