ارزیابی کشت مخلوط سیب زمینی و لوبیا چیتی
محورهای موضوعی : اکوفیزیولوژی گیاهان زراعیعلی نصراله زاده اصل 1 , عادل دباغ محمدی نسب 2 , سعید زهتاب سلماسی 3 , محمد مقدم 4 , عزیز جوانشیر 5
1 - استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی
2 - دانشیار گروه اکوفیزیولوژی گیاهی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز
3 - استاد گروه اکوفیزیولوژی گیاهی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز
4 - استاد گروه به‌نژادی و بیوتکنولوژی گیاهی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز
5 - استاد گروه اکوفیزیولوژی گیاهی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز
کلید واژه: عملکرد, اجزای عملکرد, کشت مخلوط جایگزینی و LER,
چکیده مقاله :
در راستای تحقق کشاورزی پایدار، آزمایش هایی به صورت کشت مخلوط سیب‌زمینی و لوبیا چیتی به روش جایگزینی و افزایشی در سال های زراعی 1385 و 1386 درایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز اجرا گردید. آزمایش ها به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 16 تیمار و3 تکرار انجام شدند. تیمارها شامل 8 نوع کشت مخلوط جایگزینی با نسبت های 1:2 و 1:3 سیب زمینی و لوبیا چیتی (سیب زمینی با تراکم های 4.7 و 5.3 بوته در متر مربع و لوبیـا چیتی با تراکم های 45 و 55 بوته در متر مربع)، 4 کشت مخلوط افـزایشی سیب زمینی (با تراکم های 4.7 و 5.3 بوته در متر مربع) و لوبیا چیتی (با تراکم های 5.3 و 10.6 بوته در متر مربع)، همراه با 2 کشت خالص سیب زمینی با تراکم های 4.7 و 5.3 بوته در متر مربع و 2 کشت خالص لوبیا چیتی با تراکم های 45 و 55 بوته در متر مربع بودند. در مورد سیب زمینی، بالاترین عملکرد غده در بوته، عملکرد غده در واحد سطح (متر مربع)، اندازه غده، میانگین وزنی غده، تعداد برگ در بوته، تعداد انشعابات در بوته، در تیمارهای کشت مخلوط جایگزینی مشاهده شد. در مورد صفات مربوط به لوبیا چیتی، بالاترین عملکرد دانه لوبیا چیتی در واحد سطح در تیمارهای کشت مخلوط جایگزینی و بیشترین عملکرد دانه در بوته، تعداد نیام در بوته، تعداد برگ در بوته، تعداد انشعابات در بوته، در تیمارهای کشت مخلوط افزایشی مشاهده شد. در ارزیابی تیمارهای کشت مخلوط بالاترین مقدار نسبت برابری زمین (LER) در هر دو سال، به ترتیب 1.27 و1.25، به تیمار کشت مخلوط جایگزینی 1:2 (66 درصد سیب زمینی با تراکم 5.3 بوته در متر مربع + 34 درصد لوبیا چیتی با تراکم 55 بوته در متر مربع) تعلق داشت. در نتیجه، این ترکیب از نظر اقتصادی توصیه می شود.
To evaluate beneficial effect of intercropping based on replacement and additive methods to sustainable agriculture, two experiments were conducted at the Agricultural Research Station of University of Tabriz in 2005 and 2006, to study the effect of intercropping potato and pinto bean by using these two methods. The experiments carried out using randomized complete block design with three replications and 16 treatments. The treatments, consisted of: eight treatments of replacement intercropping with 2:1 and 3:1 proportions of potato and pinto bean (with densities of 4.7 and 5.3 plants m-2 for potato and 45 and 55 plants m-2 for pinto bean), four treatments of additive intercropping (with densities of 4.7 and 5.3 plants m-2 for potato and 5.3 and 10.6 plants m-2 for pinto bean), two sole croppings of potato (4.7 and 5.3 plants m-2) and two sole croppings of pinto bean (45 and 55 plants m-2). Maximum tuber yield per plant, tuber yield of potato per unit area, tuber size, mean tuber weight, number of leaves and branches per plant were obtained from replacement intercropping treatments. Maximum grain yield of pinto bean per unit area was obtained from the replacement intercropping treatments; Maximum grain yield per plant, number of pods per plant, number of leaves and branches, plant height, dates of emergence, flowering, poding and ripening were obtained from the additive intercropping treatments. To evaluate the beneficial effect of intercropping, land equivalent ratio (LER) was more than one, and the maximum amounts for two years (1.25 and 1.27, respectively) belonged to replacement intercropping of 1:2 treatment (66% potato with 5.3 plants per m2 + 34%pinto bean with 55 plants per m2). This treatment, therefore, can be recommended to be the best intercropping pattern for sustainable agriculture.