عامل های تعیین کننده ی فقر و تغییرات رفاهی خانوارهای روستایی منطقه ی سیستان
محورهای موضوعی : فصلنامه علمی -پژوهشی تحقیقات اقتصاد کشاورزیمحمد عمرانی 1 , ذکریا فرج زاده 2 , مجید دهمرده 3
1 - مربی اقتصاد کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زابل
2 - دانشجوی دکتری اقتصاد کشاورزی دانشگاه شیراز
3 - مربی اقتصاد کشاورزی دانشگاه پیام نور زابل
کلید واژه: سیستان, فقر روستایی, تغییرات رفاهی,
چکیده مقاله :
این مطالعه با هدف بررسی عامل های تعیین کننده ی فقر و همچنین تغییرات رفاهی در میان خانوارهای روستایی سیستان (شهرستان زابل) طی دوره ی 1376 -1383 صورت گرفت . برای این منظور از دادههای درآمد هزینه ی خانوار استفاده شد . در بررسی عامل های تعیینکننده ی فقر از مخارج خالص سرانه ی خانوارها به عنوان معیار رفاه استفاده شد . در تحلیل عامل های تعیینکننده ی فقر از متغیرهای ویژگی های سرپرست خانوار ، ترکیب سنی فرزندان و مجذور بعد خانوار استفاده شد . نتایج نشان داد سن سرپرست خانوار، ترکیب سنی فرزندان خانوار و همچنین مجذور بعد خانوار از مهمترین عامل های تعیینکننده ی فقر در مناطق روستایی شهرستان زابل است . بر اساس یافتهها مشخص شد که افراد زیر خط فقر از بیش از 60 درصد در سال 1376 به حدود 33 درصد در سال 1383کاهش یافته است . همچنین نتایج بدست آمده ازارزیابی تغییرات رفاهی طی دوره ی 1376 -1383 نشان داد که ترکیب مخارج به نفع کالاهای غیراساسیتر تغییر کرده است . رشد سالانه مخارج واقعی سرانه نیز 2/21 درصدبوده است.
The objective of this study was to investigate the poverty determinants and welfare changes among rural households of Sistan district (Zabol township) over 1376-1383period. To achieve the objective of study, data from Household Expenditure Survey was applied. Total net per capita expenditure of households was regarded as welfare criterion in poverty determinants investigation. Household head characteristics, age combination of the children and squared household size were applied as poverty determinants. The results showed that the age of household head, age combination of children and squared household size were among the determinants of poverty in rural Zabol. The findings revealed that the share of poorpopulation decreased from over 60 percent in 1376 to about 33 percent in 1383. Investigation of welfare changes also showed a tendency of expenditure toward goods with lower necessity. A yearly growth of 2.21 percent was also found for per capita net expenditure