سنتز و شناسایی نانوچندسازه مس اکسید‌/گرافن اکسید عامل‌دارشده با نانوذره های پلاتین برای جذب موثر پادزیست سفیکسیم از محلول‌های آبی

محورهای موضوعی : شیمی تجزیه

پیام عربخانی ¹ (کارشناس ارشد شیمی، مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران)
آرش اسفرم ² (استادیار مرکز تحقیقات گیاهان د ارویی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران)

تاریخ دریافت : 1401/12/12 تاریخ پذیرش : 1402/03/06 تاریخ انتشار : 1402/06/01

کلید واژه: تصفیه آب, نانوچندسازه, پادزیست, بهینه سازی روش, برجذب,

چکیده مقاله :

سفیکسیم از پرمصرف ترین پادزیست ها در سراسر جهان به حساب می آید و وجود آن ها در محیط زیست حتی در غلظت های پایین، موجب پیدایش مشکل های جدی سلامت می شود. پژوهش حاضر، با هدف بررسی کارایی نانوچندسازه مس اکسید/ گرافن اکسید عامل دارشده با نانوذره های پلاتین به عنوان یک نانوجاذب کارآمد در حذف پادزیست سفیکسیم از محلول های آبی صورت گرفت. بدین منظور، تأثیر متغیرهای عملیاتی اصلی بر بازده جاذب در حذف پادزیست با روش سطح پاسخ مطالعه و بهینه سازی شد. همچنین، ماهیت جذب با مطالعه های هم دما، سینتیک و ترمودینامیک بررسی شد. نتیجه ها نشان داد که در شرایط بهینه بازده حذف تجربی سفیکسیم 1/25±38/99 درصد بود و بیشینه ظرفیت جذب لانگمویر برای آن 213/41 میلی گرم بر گرم محاسبه شد. همچنین، مطالعه های ترمودینامیکی نشان از ماهیت خودبه خودی جذب، گرماگیربودن و برگشت پذیربودن فرایند جذب سفکسیم داشت. در مجموع نتیجه های به دست آمده نشان دهنده توانایی نانوچندسازه ارائه شده در حذف سفیکسیم از آب های آلوده بودند.

چکیده انگلیسی:

Cefixime is one of the most widely used antibiotics in the world that its presence in the environment, even at low concentrations, causes serious health problems. The current study was conducted with the aim of evaluating the efficiency of copper oxide/graphene oxide nanocomposite functionalized with nanoplatinum as an efficient nano adsorbent in removing cefixime antibiotic from aqueous solutions. For this purpose, the effect of the main operating variables on the efficiency of the adsorbent in antibiotic removal was studied and optimized with the surface response method. Also, the adsorption behavior was investigated by isotherm, kinetic, and thermodynamic studies. The results showed that under optimal conditions, the experimental removal efficiency of cefixime was 99.38±1.25% and the Langmuir maximum adsorption capacity was calculated to be 213.41 mg g-1. Also, thermodynamic studies indicated the adsorption process was spontaneous in nature, endothermic, and reversible. The obtained results showed the potential ability of the presented nanocomposite in removing cefixime from polluted water.