اثر علف‌کش متریبوزین (سنکور) و آسکوربیک اسید بر برخی از صفات بیوشیمیایی گندم

محورهای موضوعی : ژنتیک

راضیه رجبی ¹ , رمضانعلی خاوری نژاد ² , فائزه قناتی ³ , فرزانه نجفی ⁴

1 - 1دانشجوی دکتری، گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران
2 - 2استاد، گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران
3 - 3دانشیار، گروه علوم گیاهی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
4 - 4استادیار، گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه تربیت معلم، تهران

تاریخ دریافت : 1390/11/16 تاریخ پذیرش : 1391/10/25 تاریخ انتشار : 1393/02/01

کلید واژه: گندم, علف‌کش, آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان, واژگان کلیدی: آسکوربیک اسید, متریبوزین,

چکیده مقاله :

چکیده استفاده از علف‌کش‌ها یکی از مهم‌ترین روش‌های کنترل علف‌های هرز است. با توجه به کاربرد گسترده و موثر علف کش متریبوزین برای کنترل مطلوب علف‌های هرز پهن برگ و باریک برگ در مزارع کشاورزی، اثرات منفی آن بر گیاهان زراعی مطالعه نشده است. برای بررسی اثرات علف‌کش متریبوزین و آسکوربیک اسید بر میزان فعالیت برخی از آنزیم‌های آنتی اکسیدانی نظیر کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز، پلی فنل اکسیداز و بر مقدار زایلوز، مانوز، قند کل و وزن تر ساقه گیاه گندم رقم زرین (Triticum aestivum L.cv. Zarrin) آزمایشی در سال 1389 در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار و 6 تیمار در آزمایشگاه فیزیولوژی گیاهی دانشگاه‌تربیت ‌مدرس انجام شد. تیمارهای مورد بررسی شامل شاهد، علف‌کش متریبوزین، آسکوربیک اسید با غلظت‌های 100 و 200 پی‌پی‌ام، آسکوربیک اسید 100 پی‌پی‌ام +متریبوزینو آسکوربیک اسید 200 پی‌پی‌ام +متریبوزین بود. نتایج نشان داد که تیمار متریبوزین سبب کاهش معنی‌دار مقدار قندهای زایلوز، مانوز، قند کل و وزن‌تر ساقه شده و فعالیت آنزیم‌های کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و پلی‌فنل اکسیداز افزایش یافت. کاربرد آسکوربیک اسید به تنهایی در دو غلظت 100 و 200 پی‌پی‌ام و نیز استفاده از آن قبل از به کار بردن متریبوزین تغییر معنی‌داری در فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان ایجاد نکرد.