بررسی رابطه بین بُعدهای جوّ سازمانی و کاربست شاخص‌های نوآوری برنامة درسی مطالعة موردی دانشگاه اصفهان و دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
محورهای موضوعی : خلاقیت و نوآوری از جنبه‏های روان‏شناختی، علوم شناختی، علوم تربیتی و آموزشی (خلاقیت شناسی روان‏شناختی، خلاقیت شناسی پرورشی)محمدرضا نیلی 1 , ستاره موسوی 2
1 - دانشگاه اصفهان، استادیار گروه برنامه ریزی درسی، اصفهان، ایران (نویسندة مسئول)edu.ui.ac.ir@ m.nili.a
2 - دانشگاه اصفهان، گروه برنامه ریزی درسی، اصفهان، ایران، دانشجوی دکتریsetarehmousavi@gmail.com
کلید واژه: نوآوری, آموزش عالی, جوّ سازمانی, نوآوری برنامه‌های درسی, شاخص‌ها,
چکیده مقاله :
زمینه: از نگاه بیشتر متخصصان آموزشی، جوّ سازمانی مهم‌ترین منبع کاربست شاخص‌های نوآوری‌های آموزشی و برنامة درسی و در نتیجه پرورش دانش آموختگانی خلاق است. هدف:پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین شش بُعد جوّ سازمانی (تصور سازمانی، هدف‌های کلی، امکانات اجتماعی و فرهنگی، نظم و قانون و مردم سالاری)، با میزان کاربست شاخص‌های نوآوری در برنامة درسی شامل نوآوری هدف‌ها، نوآوری محتوا، نوآوری فعالیت‌های یاددهی -یادگیری و نوآوری روش‌های ارزش یابی است. روش: این تحقیق از نوع کاربردی و توصیفی همبستگی است.جامعة آماری اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های اصفهان و علوم پزشکی اصفهان بودند که 126 عضو هیئت علمی در دانشگاه اصفهان، 174 عضو هیئت علمی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از طریق نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم نمونه انتخاب شدند. ابزارهای اندازه‌گیری این پژوهش پرسشنامة جوّ سازمانی گل (2008) و پرسشنامة میزان کاربست شاخص‌های نوآوری برنامه درسی محقق ساخته است. یافته‌ها: تحلیل یافته‌ها نشان داد که 1) بین بُعدهای جوّ سازمانی و میزان کاربست شاخص‌های نوآوری برنامه درسی رابطة مثبت و معنادار وجود دارد. 2) بین بُعدهای جوّ سازمانی و میزان کاربست شاخص‌های نوآوری در هدف‌های برنامة درسی، محتوای برنامة درسی، فعالیت‌های یاددهی-یادگیری و روش‌های ارزش یابی برنامة درسی رابطة مثبت و معنادار وجود دارد. 3) بین میانگین جوّ سازمانی و میزان کاربست شاخص‌های نوآوری در برنامه درسی با توجه به متغیرهای دموگرافیک (سابقة خدمت، نوع دانشگاه، نوع دانشکده، مرتبه علمی و سفرهای علمی) تفاوت معنادار وجود دارد و 4) بین میانگین جوّ سازمانی و میزان کاربست شاخص‌های نوآوری در برنامة درسی با توجه به متغیرهای دموگرافیک (جنسیت) تفاوت معنادار وجود ندارد. نتیجه‌گیری: مدیران و برنامه ریزان آموزشی می‌توانند با کاربست سبک‌ها و رویکردهای مناسب اجرایی و اداری زمینه تسهیل هر چه بیشتر شاخص‌های نوآوری برنامه‌های درسی را برای اعضای هیئت علمی فراهم کنند.
Context: Most experts look at the education, organizational climate dimensions as the most important source of educational innovation and innovation curriculum. Goal: The purpose of this research was to study the relationship between organizational climate dimensions and the rate of curriculum innovation indicators at Isfahan University and Isfahan University of Medical Sciences. Method: This study was applied one and the research method was descriptive – correlative (survey). Statistical population included all faculty members at university of Isfahan and faculty members at Isfahan University of Medical Sciences. Some 106 faculty members at the University of Isfahan and some 124 faculty members at Isfahan University of Medical Sciences were chosen as statistical sample. Research instruments were questionnaire of organizational climate dimensions, designed by Gole (2008) and questionnaire of acceptance of curriculum innovation. Findings: 1- There was positive and significant relation between organizational climate dimensions and rate curriculum innovation indicators. 2- There was positive and significant relation between organizational climate dimensions and rate curriculum innovation indicators goals, curriculum innovation content, curriculum innovation learning – teaching, and curriculum innovation evaluation. 3- There was a significant difference between averages of organizational climate dimensions climate in terms of university, college, tenure, academic trips grade of academic faculty members at university of Isfahan and faculty members at Isfahan University of Medical Sciences (p<0.05),4) .There was not a significant difference between averages of organizational dimensions climate with rate curriculum innovation indicators in terms of sex faculty members at university of Isfahan and faculty members at Isfahan University of Medical Sciences (p<0.05). Conclusion: Educational planners and managers can implement appropriate administrative styles and approaches to facilitate further innovation indicators provide a curriculum for faculty.
حسینی خواه، علی (1387). بررسی نظریه‌ی انتشار نوآوری در حوزه آموزش. فصلنامه نوآوری‌های آموزشی، 26، 7: 178-151.
خسروی، رحمتالله؛ سجادی، سیدمهدی (1390). تحلیلی بر نظریة انتقادی تعلیم و تربیت و دلالت‌های آن برای برنامه درسی. پژوهش در برنامه درسی، سال هشتم، دوره دوم، شماره4 (31):1-14.
شرفی، محمد. (1387). نوآوری در آموزش عالی (بر پایه مدل بالدریج). مجله تدبیر، 191.
ضرغامی، حمیدرضا؛ جعفری، مصطفی؛اخوان، پیمان (1391). بررسی رابطه بین خلاقیت و انگیزه افراد برای نوآوری در سازمان‌های پژوهشی: مطالعه موردی در پژوهشکده پردازش هوشمند علائم. ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، بهار 1391، دوره 1، شماره 4: 37-63
Huba, M. E. & Freed, J. E. (2000). Learner-Centred Assessment on College Campuses: Shifting the Focus from Teaching to Learning, Allyn& Bacon.
Paulson, Carole. (2008). Faculty teaching experiences in innovative nursing curriculum, an interpretive phenomenological study. Unpublished Doctoral Dissertation, University of Phoenix.
Peeco, S. (2009). Acceptation of educational innovation .Journal of vocational behavior, 48, 275-300.
Renea edwards, Jennifer. (2010). A multilevel of leadership , change – oriented staff, and propensity for innovation adoption. Unpublished Doctoral Dissertation.
Ryder, J. Banner, I. Homer, M. (2014). Teachers’ experiences of science curriculum reform. SSR March 2014, 95(352).
Saldana, L., Chapman, J. E., Henggeler, S.W., & Rowland, M. D. (2007). Assessing organizational readiness for change in adolescent treatment programs. Journal of Substance Abuse Treatment 33, 159-169.
Stringer, N (2002). Organizational climate, Management, 43, 211-220.
Simpson, D. D., & Flynn, P. M. (2007). Moving innovations into treatment: A stage-based approach to program change. Journal of Substance Abuse Treatment, 33, 111-120.
Sharma, J. (2010). Innovation curriculum in the higher education. Journal of Vocational Psychology, Vo1. 12, 304-309.
Wang, Hong, Cheng, Liying. (2008). The Impact of Curriculum Innovation on the Cultures of Teaching. Chinese EFL Journal. Vol. 1 Issue 1. 29-
Wu, C., Neubert, M., & Yi, X. (2009) Comparative study of relation between innovation and organizational climate in university in India: The mediating role of justice perceptions. .Journal of Applied Behavioral Science, 43, 327-351.
Wang, L., Ertmer, P.A., & Newby, T. J. (2004).Increasing preserve teachers’ self-efficacy beliefs for technology integration. Journal of Research on Technology in Education, 36(3), 231–250.
Taatila, Vesa P. (2010). Learning innovation in higher education. the journal of ducation training, 52(1), 48-61.
Tzu Min, Hui. (2009). Renovations and Innovations of Curriculum Design of English for General Purposes. In S.-M.Kao, & S.C.-y.Hsieh (Eds.), MDALL Monograph.