گذری بر قانون اصلاحات ارضی در ایران
محورهای موضوعی : باحث معرفتی و روش­ شناختی تاریخ پژوهی
فیاض زاهد
1
(
استادیار گروه تاریخ
واحد تهران مرکز
)
کلید واژه:
چکیده مقاله :
بررسی قانون اصلاحات ارضی که در نوع خود یکی از مهمترین اقدامات رژیمپهلوی در دهه 40بوده، به تنهایی در این مقاله ممکن نمیباشد؛ اما تلاش گردیده تا ضمنرهیافت شرایط ایران در آستانه اصلاحت ارضی و فرجام نهایی آن مروری هر چند بهاختصار صورت پذیرد.در این مقاله محدود روشن میشود که هر چند اصلاحات ارضی یک قانون پیشروو مبتنی بر اهداف بلندپروازانه است، از آنجا که برآمده از نیازهای واقعی جامعه ایران نبودو یا سیستم سیاسی مستقر تنها از سر ناچاری و یا خروج از بنبست به آن تن داد،نتوانست آن طور که شایسته است موجد اثر باشد.ملاحظهکاریها و سیاستبازیهای شاه، حسادت، رقابت و برکناری دکتر امینی ومتعاقب آن حسن ارسنجانی، قانون اصلاحات ارضی را از یک رفرم قاطع اجتماعی، به یکامر ملوکانه و فرمالیته بدل ساخت. هرچند اجرای آن سالها به طول انجامید اما منجر بهخلع ید کامل بزرگ مالکین ایران نشد. هرچند توانست برای بخشهای وسیعی از جامعهزارعین و دهقانان هویت، اراده و استقلال مالی فراهم سازد.با این همه به نظر میرسد برای کاوش درباره این بخش از تاریخ معاصر ایرانمیباید تلاشهای بیشتری نیز صورت پذیرد.مقاله مذکور از یک مدخل و چهار فصل و البته زیر فصلهایی تشکیل شده که درهر یک به اختصار به موضوع پرداخته شده است.امید که این نوشته مجمل فتح بابی در این بخش از تاریخ معاصر ایران باشد
Land reform policies are generally advocated as an effort to eradicatefood insecurity and rural poverty, often with utilitarian (i.e., "the greatestgood for the greatest number"), philosophical or religious arguments, aright to dignity, or a simple belief that justice requires a policy of "land tothe tiller". However, many of these arguments conflict with prevailingnotions of property rights in most societies and states. Implementationsof land reform generally raise questions about how the members of thesociety view the individual's rights and the role of government. Startingin the 1960s and continuing into the 1970s, the Iranian government, atthe shah's initiative, undertook a broad program designed to improveeconomic and social conditions. Land reform was a major priority. In aneffort to transform the feudal peasant-landlord agricultural system, thegovernment purchased estates and sold the land to the people; it alsodistributed large tracts of crown land. In the Jan., 1963, referendum, thevoters overwhelmingly approved the shah's extensive plan for furtherland redistribution, compulsory education, and a system of profit sharingin industry; the program was financed by the selling of governmentowned factories to private.investors. Within three years, 1.5 millionformer tenant farmers were plot owners. Land reform in Iran wasexecuted with a view of attaining stability in politics. In Iran the landreform policies were introduced, not to address the problems of theagricultural workers, at least in the initial stages. During the the year1963, the economy was in doldrums. The economic anomalies andconsequent political unrest had to be addressed to immediately. Landreform in Iran was successful to a great extent in bringing the economyback on the tracks. As per norms, under land reform, large stretches ofland were converted into smaller set ups. The land reform in Iran wasbacked by the United States of America. The failure of land reform infailed due to the fact that the interests of the local people were not takeninto consideration.