اثربخشی آموزش شناختی رفتاری برظرفیت خودمهارگری و تعهد زناشویی در زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مرکز مشاوره

محورهای موضوعی : علوم تربیتی

مهسا نجمی ¹ (گروه روان شناسی تربیتی و شخصیت، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران،ایران)
فریبرز درتاج ² (استاد گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران)
ابوطالب سعادتی شامیر ³ (استادیار گروه روان شناسی تربیتی و شخصیت، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران،ایران)

تاریخ دریافت : 1397/06/03 تاریخ پذیرش : 1397/10/04 تاریخ انتشار : 1397/12/20

کلید واژه: درمان شناختی رفتاری, تعهد زناشویی, ظرفیت خودمهارگری,

چکیده مقاله :

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری برظرفیت خودمهارگری و تعهد زناشویی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه 3 شهر تهرانانجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره نیماه در بازه زمانی 3 ماهه اذر ماه تا اواخر بهمن ماه تشکیل دادند بدین منظور 30 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شد. در پژوهش حاضر از بسته آموزش مهارت‌های شناختی- رفتاری و دو پرسشنامه ظرفیت خودمهارگری(1988) و تعهد زناشویی آدامز و جونز (1997 ) استفاده شد.نتایج آزمون تحلیل کواریانس نشان داد نمرات پس آزمون در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل با حذف اثر نمرات پیش آزمون به طور معناداری در خودمهارگری، (03/0= P، 21/4= F)و تعهد زناشوی (20/5=F، 003/0=P) با هم متفاوت هستند . سایر نتایج نشان داد که میزان تأثیر آموزش مهارت های شناختی رفتاری بر افزایش ظرفیت خودمهارگری و بر افزایش تعهد زناشویی معنادار بود. بر این اساس می توان گفت زوجین با تغییر تفکرها و باورهای بنیادین از منفی به مثبت از طریق آموزش مهارت‌های شناختی- رفتاری می توانند ظرفیت خودمهارگری و تعهد زناشویی خود را افزایش دهند.

چکیده انگلیسی:

The purpose of this study was to determine the effectiveness of cognitive-behavioral therapy on the self-management capacity and marital commitment of couples referring to counseling centers. The population of this study was all couples who referred to the Semih Consulting Center during the 3-month period of the month of the month until the end of February. The available sampling method was selected as a sampling method. In the present study, cognitive-behavioral skills training package and two self-management capacity questionnaires (1988) and Adams and Jones (1997) marital commitment were used. The results of co variance analysis showed that post-test scores in the experimental and control groups with the elimination of the effect of pre-test scores Significantly, self-management, (P = 0.03, F = 2.4) and marital commitment (P = 0/20 = 5/20 = 0) are different. Other results showed that the effect of cognitive-behavioral skills training on increasing self-management capacity (η2 / 0/32) and increasing the marital commitment was 0.35. Accordingly, it can be concluded that couples can increase their self-management capacity and marital commitment by changing their fundamental thinking and beliefs from negative to positive by teaching cognitive-behavioral skills.