بررسی تطبیقی مفاهیم تعلیمی انقلاب در اشعار چهار شاعر معاصر انقلاب اسلامی
محورهای موضوعی : فلسفه سیاسی انقلاب اسلامی
فرهاد آخوندی
1
(فرهاد آخوندی دانشجوی دکتری علوم سیاسی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران)
غلامعلی زارع
2
(دانشیار علوم سیاسی، دانشگاه گلستان، گرگان، ایران)
کلید واژه: انقلاب اسلامی, شعر معاصر, مقاومت, مضامین تعلیمی, انگیزه‌های انقلابی,
چکیده مقاله :
شعر انقلاب و مضامین آن، از مهمترین و تأثیرگذارترین آثار ادبیات فارسی ایران معاصر به ویژه در دوران دفاع مقدس به شمار می‌رود. این ادبیات عمدتاً با درونمایه‌های مقاومت، دفاع از آرمان‌های انقلاب، حس عمیق وطن‌پرستی، مبارزه‌خواهی و شهادت‌طلبی، مخاطبین بسیاری را به خود جلب نمود. نکتة حائز اهمیت آنکه انگیزه‌های انقلابی درآثار نظم و نثر فارسی مرتبط با جریانات داخلی و درون کشوری نگاشته می‌شود و ضمن مخاطب قرار دادن دیگر کشورها و جوامع- خصوصاً کشورهایی که به لحاظ تاریخی، فرهنگی و مذهبی قرابت زیادی با ایران دارند، آنان را دعوت به جوشش و خروش می‌گردند. بر این اساس، مقالة حاضر کوشش نمود تا ضمن بررسی ریشه‌های شعر انقلاب و مقاومت، به بررسی، تحلیل و طبقه‌بندی انگیزه‌های انقلابی موجود در اشعار چهار شاعر انقلاب (سید علی موسوی گرمارودی، طاهره صفّارزاده، قیصر امین‌پور و حمید سبزواری) بپردازد. فرضیة مقاله تأکیدی است بر این موضوع که انگیزه‌های تعلیمی با سه زیرمجموعة تعالیم اعتقادی، تعالیم اخلاقی و تعالیم سیاسی مهمترین دلایل سرایش اشعار پساانقلابی در شعر این چهار شاعر بوده است. روش مقالة حاضر تطبیقی است. یافته‌های تحقیق نیز نشان دادگرمارودی بیشتر نمایندة تعالیم اعتقادی، صفارزاده نمایندة تعالیم اخلاقی و امین‌پور و سبزواری بیشتر نمایندگان تعالیم سیاسی هستند.
The Islamic Revolution, as a civilization-building phenomenon, faced many fields of poetry and literature with profound development. The post-revolutionary poetry could not be a poem with aesthetic principles or preserve the social symbolism of the 1970s. Educative and moral themes emerged along with justice-seeking and identity-seeking themes, and the poets of the Islamic revolution such as Sabzevari, Harati, Azizi, Aminpour, etc. tried to crystallize popular ideals and the revolution in contemporary literature. Based on this, the present article tried to examine, analyze, and classify the revolutionary motivations in the poems of four poets of the revolution (Tahereh Saffarzadeh, Seyed Ali Mousavi Garmaroudi, Gheisar Aminpour, and Hamid Sebzevari) while examining the roots of revolution and resistance poetry. The hypothesis of the article is an emphasis on the fact that educational, stable, and critical motivations were the most important reasons for writing post-revolutionary poems in the poetry of these four. The methodology of this article is descriptive-analytical. The findings showed that among the three components of revolutionary motives (educational, stability-resistance, and criticism), the most frequent revolutionary motive among post-Islamic revolution poets is the educational motive.
_||_