طب عامیانه و تداعیهای آن، در شعر صائب تبریزی
محورهای موضوعی : زبان شناسی، گویش شناسی، فرهنگ عامه،ادبیات فارسی
1 - دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
کلید واژه: کلیدواژه: سبک هندی, فرهنگ عامه, موتیف, تداعی, طب عامیانه.,
چکیده مقاله :
چنانکه بر همۀ اهالی ادب روشن است، یکی از ویژگیهای سبک هندی، یافتن معانی بیگانه و دور از ذهن و تصاویر تو در تو بههمراه مضامین جدید است. سبک هندی با تمام ویژگیهایی که دارد، منبع عظیمی از بنمایهها ست؛ بنمایههایی از هر قلمرو که به ذهن مخاطب خطور میکند. شاعر سبک هندی، از تمام ظرفیت زبان وادبیات بهره میگیرد تا به هدف خود برسد. یکی از این ظرفیتهای زبانی که کمکحال شاعر در خلق مضامین بدیع است، زبان و باور مردم عامی است. صائب بهعنوان یکی از شاعران شاخص این دوره، بنمایههای عامیانه در حوزۀ طب و درمان را در مرکز تداعیهای خود به کار برده و پایۀ گروهی از تصاویر شعری خود را بر آن بنا کرده است. در این مقاله کوشیده شده است، برجستهترین بنمایههای عامیانه در زمینۀ طب، که نقش مهمی در زندگی مردم عامی دارد، معرفی شوند. سپس، به ویژگیهایی که سبب شده این بنمایهها در مرکز توجّه صائب قرار گیرد، پرداخته شده است. علاوهبر آن به عناصری که این بنمایه ها تداعی کرده و تصویرهای شعری که ساخته، با ذکر مثال اشاره شده است.
The Indian style in Persian literature is known for its discovery of foreign and unfamiliar meanings, layered images, and new themes. It is a great source of motifs from various realms. Indian poets utilize all the capacities of language and literature to achieve their goals, drawing on the language and beliefs of the common people. Sā’eb, a prominent poet of this period, focused on common motifs related to medicine and treatment in his poetry. This article aims to introduce the prominent motifs in the field of medicine that play an important role in the lives of ordinary people. Additionally, it discusses why these motifs have captured Sā’eb 's attention and provides examples of the poetic images they have inspired.