در این پژوهش، سنتز نانوذرات پلاسمونیک به روش انحلال شیمیایی و در سه مرحله انجام گرفت. سپس به بررسی نانوساختارهای هسته-پوسته Au@TiO2 و Au@SiO2 پرداخته شده است. این نانوذرات به عنوان فوتوآند در سلولهای خورشیدی رنگدانهای(DSSCs) استفاده شدند. پارامترهایی مانند جریان اتصال چکیده کامل
در این پژوهش، سنتز نانوذرات پلاسمونیک به روش انحلال شیمیایی و در سه مرحله انجام گرفت. سپس به بررسی نانوساختارهای هسته-پوسته Au@TiO2 و Au@SiO2 پرداخته شده است. این نانوذرات به عنوان فوتوآند در سلولهای خورشیدی رنگدانهای(DSSCs) استفاده شدند. پارامترهایی مانند جریان اتصال کوتاه، ولتاژ مدار باز، فاکتور پرشدگی و بهره تبدیل سلول خورشیدی رنگدانهای مورد بررسی قرار گرفت. سلولی که در آن از Au@TiO2 که با لیگاند مرکاپتو استیک اسید سنتز شده، استفاده شده است، بیشترین کارایی را دارد. علت این امر، افزایش اثر میدان نزدیک در نانوساختارهای هسته-پوسته طلا و ایجاد جریان نوری تقویت شده ناشی از پلاسمونیک پیش بینی شده است.
پرونده مقاله