نوستالژی فلسفی در شعر ابوالعلاء معرّی و عطار نیشابوری
محورهای موضوعی : شعر
مهدی ممتحن
1
(
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد واحد جیرفت(دانشیار
)
مسلم رجبی
2
(
دانش مقطع آموخته دکتری دانشگاه حکیم سبزواری
)
کلید واژه:
چکیده مقاله :
"نوستالژی" یا غم غربت همان حس دلتنگی شاعر ی ا نویسنده است ، در فقدانچیزهایی که در موقعیت کنونی برای او دور از دسترس است. تغییر و تحول اوضاع واحوال سیاسی و اجتماعی در برانگیختن این حس غریب غربت بسیار مؤثر است. یکیاز انواع نوستالژی شامل نگرش بدبینانه و پوچانگارانه به جهان هست ، و به طور کلیاندوه مرگ و فناپذیری انسان است که از آن به "نوستالژی فلسفی" تعبیر می شود . دراین مقاله با پژوهش در اشعار ابوالعلاء معرّی و عطار نیشابور ، ی غم مرگ و فناپذیریو نگاه بدبینانه آنان به جهان مورد بررسی تطبیقی قرار گرفته است.
"Nostalgia" or homesickness is a poet or writer’s same sense of nostalgia, in the absence of the things that are, in the current situation, out of reach for him. Changes and evolution in social and political circumstances is very effective in stimulating this strange feeling of nostalgia .One type of nostalgia includes a pessimistic and nihilistic attitude to the universe, and generally, the sadness of death and the mortality of human beings that is interpreted as "philosophical nostalgia". In this paper, by investigating Abul Ala Ma’arry and Attar Neyshabouri’s poetry, death grief, mortality, and their cynical view of the world has been comparatively studies.