ادبیات زیباشناسانه نزد افلاطون و ابن العربی
محورهای موضوعی : شعر
کلید واژه:
چکیده مقاله :
جست و جوی زیبایی، پیشۀ پیشین انسان ها بوده است و آدمیان در اعصار دوردست و قرون گذشته، با روی آوردن به عرصۀ هنر و زیبایی، جاودانگی را جانمایۀ خویش ساخته اند. گویی از آن هنگام که بشر، اندیشیدن و عاطفه ورزیدن را آغازیده، هنرنمایی و روی آوری به زیبایی، خواه در شعر، یا در ادبیات، فلسفه، پیکرتراشی و کارهایی از این دست را نیز آغاز کرده است.درباب حقیقت زیبایی، پرسش های گوناگونی را می توان مطرح کرد. افلاطون- آن حکیم فرزانه، فیلسوف بی بدیل یونان و شاگرد سقراط- در جای جای آثار خویش، از هنر و زیبایی سخن گفته است. وی پایه گذار و در واقع طلایه دار بسیاری از مباحث عمیق فلسفی است. معرفت شناسی ابن عربی به گونه ای است که پایگاه معرفت را آن گونه که در نزد حکمای مشاء متداول بوده است، به مرکز دیگری منتقل می کند؛ یعنی نزد حکما و فلاسفه.
Aestheticism has always been the human's task and the man made his spirit eternal by involving himself to art and beauty in a way that one thinks that human has started aestheticism in poetry, literature, philosophy and sculpturing as soon as starting thinking and adoration.Many questions can be raised relating to the "aesthetic reality".Plato - the Greek philosopher and the student of Socrates had talked about art and beauty in his every work. He is the founder of many deep philosophical subjects. Ibn' Arabi's epistemology was in a way that he had deliverd the knowledge to another center - to theologies and philosophers.