بررسی رفتارهای غیرکلامی رئیس‌جمهوری اسلامی ایران- دوره نهم- (مطالعه موردی فیلم های مستند سفرهای استانی دوره اول)

محورهای موضوعی : فصلنامه فرهنگ ارتباطات(علمی و ترویجی )

تاریخ دریافت : 1392/03/06 تاریخ پذیرش : 1392/03/06 تاریخ انتشار : 1392/04/01

کلید واژه: ارتباطات غیرکلامی, حرکات بدنی یا رفتار جنبشی (زبان بدن), ژست‌ها و حرکت اندام ها, لامسه و ارتباطات, زبان بدن سیاستمداران,

چکیده مقاله :

این تحقیق با هدف "بررسی رفتارهای غیرکلامی رئیس‌جمهوری اسلامی ایران- دوره نهم- (مطالعه موردی فیلم های مستند سفرهای استانی دوره اول)"انجام گرفته است. روش این تحقیق تحلیل محتوا و ابزار اندازه‌گیری پرسشنامه معکوس بوده است و پس از پرشدن پرسشنامه‌ها، جداول توصیفی از طریق نرم افزار spss بدست آمده و تحلیل شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی سفرهای استانی آقای احمدی‌نژاد از شروع دوره ریاست جمهوری وی تاکنون است که با توجه به محدودیت‌ها، حجم نمونه شامل فیلم‌های سفرهای استانی دوره اول پخش شده از نهاد ریاست جمهوری می‌باشد. روش نمونه‌گیری در این پژوهش روش تمام شمارشی و هدفمند است. بررسی‌های انجام شده نشان داد که رفتارهای غیرکلامی از جمله: حرکات دست، حرکات لب، حرکات سر، بیان چهره، حرکات چشم، حرکات ابرو، پیرازبان، حرکات خاص، نشانه‌های سر و دست و زبان اشیاء به ترتیب بیشترین رفتارهای غیرکلامی بودند که از سوی رئیس‌جمهور در سفرهای استانی بروز داده شد. در واقع با حرکات اندام و بیان چهره، مخاطبین را متوجه حالات درونی ناخودآگاه و یا حتی خودانگیخته می‌کند و از آن‌ها به عنوان منبع و وسیله‌ای برای ارتباط غیرکلامی استفاده می‌کند. ژست‌های دست به تسهیل صحبت کمک می‌کند هر چند که ممکن است حتی در تضاد هم قرار گیرند. آقای احمدی‌نژاد در هنگام سخنرانی میان مردم بیشتر از دستان خود استفاده می‌کند تا در بین منتخبین مردم، هیات دولت و دانشجویان. وی این حرکات مداوم و یکنواخت را بیشتر به صورت انگشت اشاره با کف دست جمع شده از خود بروز می‌دهد و مخاطب خود را به تسلیم می‌کشاند. این ضربه زدن همزمان با شروع کلمات است. وی با دست دادن شل با کف دست رو به پایین به مردم، تناقض بارزی را برای ما ایجاد می‌کند چرا که سلطه‌پذیری را همراه با ضعف و اطاعت از خود نشان می‌دهد و از مصافحه سیاستمداران (دستکش دار) همان دست دادن با هر دو دست، بسیار محدود استفاده می‌کند.

منابع و مأخذ:

1. برکو، ری، ولوین، اندرو، ولوین، دارلین. (1378). مدیریت ارتباطات: فردی و عمومی. (ترجمه: داود ایزدی، سید محمد اعرابی). تهران: دفتر پژوهش های فرهنگی.


2. پیز، آلن. (1378). زبان بدن. (ترجمه: سعید زنگنه). تهران: انتشارات نشر جانان.


3. ریچموند، ویرجینیا پی. و مک کروسکی، جیمز سی. (1387). رفتارهای غیرکلامی در روابط میان فردی(درسنامه ارتباط غیرکلامی). (ترجمه: فاطمه سادات موسوی). (چاپ اول). تهران: نشر دانژه.


4. ساروخانی، باقر. (1385). روش‌های پژوهش در علوم اجتماعی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی.


5. فرهنگی، علی اکبر. (1378).  ارتباطات انسانی. تهران: موسسه خدمات فرهنگی رسا.


6. هارجی، اون و ساندرز، کریستین و دیکسون، دیوید. (1386). مهارت های اجتماعی در ارتباطات میان فردی. (مترجمان: مهرداد فیروز بخت و خشایار بیگی). تهران: انتشارات رشد.

مقاله ها:

1. بیات، محسن. (1389). زبان بدن سیاستمداران(ژست های غیر کلامی، دست دادن). ماهنامه مدیریت ارتباطات. شماره 4. شهریور ماه.


2. بیات، محسن. (1389). زبان بدن سیاستمداران(ژست هایی غیر کلامی و چشم با آینه تفکرات ذهنی). ماهنامه مدیریت ارتباطات. شماره 3. مرداد ماه.

سایت:

1. http://javanemrooz.com


2. http://mystudent.persianblog.ir

 

منابع انگلیسی:

1. Bugental, D. kaswan, J.W, love. L.R and fox, M.N. (1970) “child versus adult perception of evaluative messages in verbal, vocal and visual channels”, Development psychology.


2. Zaidel, S.F and Mehrabian. A. (1969), “The ability to communicate and infer positive and negative ottitude facially and vocally”, journal of experimental research in personality.


3. Paul Ekman and Wallace Friesen, “Constants Across Cultures in the Face and Emotion,” Journal of Personality and Social Psychology,1971